Header Ads

«Εύθραυστη Πραγματικότητα»: Μια ιστορία από τα παλιά

Η βία των τελευταίων αυτών ημερών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ κατά την περίοδο του Ραμαζανιού του 2021 ανάμεσα και σε περίοδο πανδημίας, αποδεικνύει πόσο δύσκολη και εύθραυστη είναι και πάλι, η πραγματικότητα στις σχέσεις μεταξύ της Παλαιστινιακής αρχής και της Κυβέρνησης του κράτους του Ισραήλ,μετά κυρίως από ένα ταξίδι παραδεισένιο για το Ισραήλ και την αναγνώρισή σχέσεων με χώρες του Κόλπου αλλά και αραβικών κρατών της Βόρειας Αφρικής που και από την άλλη ήταν αναμενόμενο υπό κάποιες συνθήκες βιώσιμης οικονομικής και παγκόσμιας ανάπτυξης. 

Τα τρέχοντα γεγονότα στην Ιερουσαλήμ επιδιώκουν να έχουν αντίκτυπο σε πολλαπλά επίπεδα.  

Επί της πραγματικότητας, στην περιοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, όσο και την περιοχή της Skeikh Al Jarra όπου στο δεύτερο οι δικαστικές διαμάχες καλά κρατούν και συνεχίζονται, στο σε ποιόν ανήκει τί (ιστορία χωρίς τέλος).

Όταν ακροδεξιές ομάδες από την μεριά του Ισραήλ (θρησκευτικές εποικιστικές ομάδες) που ωστόσο δεν αντιπροσωπεύουν τα κυβερνητικά κλιμάκια του Ισραήλ, επιδιώκουν να ρίξουν φωτιά με τις κινήσεις τους εναντίον προσωρινών καταλυμάτων Παλαιστινίων που εγκαταστάθηκαν εκεί από την τότε συμφωνία της Ιορδανίας με τον ΟΗΕ το 1956 για την μετοίκηση 28 εκτοπισμένων παλαιστινιακών οικογενειών .   

 

Επί των διμερών σχέσεων, εθνικά, μεταξύ των δύο μερών (Ισραήλ-Παλαιστινιακής Αρχής).

Όπου το κατηγορητήριο συνεχίζει στις μεταξύ τους σχέσεις για το οτιδήποτε πλέον.

Σε μια περίοδο εν μέσω εκλογών της Παλαιστίνης και εν μέσω αναζήτησης κυβέρνησης στο Ισραήλ μετά εκλογών περιόδου και ακόμα μη ικανότητας στροφής προς την κυβερνητική ομαλότητα.  

Εκ διαμέτρου της περιφέρειας, με την Τουρκία και πάλι να ερμηνεύει και να διακατέχεται με ακόμα πιο ισχυρούς (για αυτήν) (οπισθοδρομικούς για μένα) ρόλους, (σε μια περίοδο οικονομικής αναστολής όπως φαίνεται, όπου για ακόμα μια φορά η εξαγωγή του φόβου να χάσει τις εκλογές ο Ερντογάν είναι εμφανής.

Όπου με λαϊκισμό αλλά και σοβαρότητα των πράξεων του, αναζωπυρώνει την τύχη του που δεν φαίνεται να έχει αρκετό πλέον «στρατηγικό βάθος» όταν άλλοι πρωτεργάτες περιμένουν την σειρά τους.   

Εξίσου, σε ένα ακόμα μεγαλύτερο κύκλο και σε μεγαλύτερη έκταση όπου Ευρώπη και Ευρωπαϊκές χώρες όπως και Αραβικές χώρες και μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ-Ρωσία Κίνα, μεταξύ άλλων, ζητούν αυτοσυγκράτηση, ανεκτικότητα, συμμετοχή σε διάλογο και παραδοχής, ότι τα γεγονότα αυτά δεν τιμούν καμία πλευρά.  

Τα γεγονότα αυτά δεν θα έπρεπε να γίνονται. Αυτό είναι σίγουρο. Το 2021 εν μέσω Πανδημίας αλλά και νέων επιλογών για την επίλυση συγκρούσεων θα έπρεπε να υπήρχε ένα ισοζύγιο. Μετά από τους τόσους πολέμους στην περιοχή, ένας νέος πόλος.

Σε μια περίοδο επιδιωκόμενης πολιτικής διαμόρφωσης προτάσεων για πιθανό συνολικό νέο κύκλο διαπραγμάτευσης για το μέλλον μεταξύ άλλων και της Παλαιστίνης, με νέους στόχους, ρόλους αλλά και συμμετοχές.

Μια διαπραγματευτική νέα πραγματικότητα που να έχει ίσως ήδη αρχίσει να ωριμάζει σαν ιδέα και (ίσως σε αυτή ενταχθεί και το μέλλον της διχοτομημένης Κύπρου ως ζήτημα ασφαλείας). 

Τα παραπάνω για να υλοποιηθούν, χρειάζονται πολιτική αποφασιστικότητα.

Χρειάζονταιμια σταθερή πολιτική Παλαιστινιακή αρχή που βρίσκεται επί του παρόντος σε τροχιά πολιτικών εκλογών και νέων εξελίξεων και από ότι φαίνεται πολλών παραγόντων που επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητα εξεύρεσης λύσης.

Από την άλλη, μια εικόνα σταθερότητας πολιτικών υποσχέσεων και πράξης και από το Ισραήλ που είναι ακόμα σε τροχιά κυβερνητικού σχηματισμού χωρίς σίγουρο και άμεσο αποτέλεσμα.

Έτσι η πολιτική αστάθεια αφήνει πολλά κενά σε ομάδες που θα ήθελαν να έχουν μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα.  

Τα παρόντα στοιχεία βίας είναι άκρως απαράδεκτα. Εξίσου, από όπου και να έρχονται.

Γιατί αναρωτιέται κανείς τί θέλει τόση βία από την αστυνομία του Ισραήλ και από την άλλη από την Δυτική Όχθη πως είναι δυνατόν να γίνονται επιθέσεις με ρουκέτες και από που βρίσκονται αυτές.

Εξίσου σημαντικό το γεγονός πως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κάλεσε σε έκτακτη συνεδρία.  

Έτσι, θα ήθελα να επισημάνω πως πρέπει να είμαστε πολλοί προσεκτικοί στην ανάλυση των γεγονότων σε συνεχή ροή. Από την άλλη, θα πρέπει να σταματήσουν οι εχθροπραξίες άμεσα. 

Ο αρνητικός συναισθηματισμός που διακατέχεται τις στιγμές αυτές, από όλες τις πλευρές είναι χαρακτηριστικός και είναι επικίνδυνος και για ακόμα μια φορά να εκτροχιάσει ότι χτίζεται. 

Από την άλλη σε περιφερειακό επίπεδο υπάρχει υπερβολικός λαϊκισμός.

Ακόμα και στη ρητορική Ερντογάν που φαίνεται πως για ακόμα μια φορά δεν είναι άμοιρος ευθυνών γιατί φανατίζει όπως και φιλικά προσκείμενες ομάδες από διάφορα κέντρα και χρηματοδότες.

Μια τακτική που χρησιμοποιεί παντού. Συρία, Βόρειο Ιράκ, Κουρδιστάν, Λιβύη και Παλαιστίνη από το Νάβι Μαρμαρά. Αναρωτιέμαι εξίσου αν θα το έκανε αυτό στην Ρωσία με όλα αυτά που γίνονται μεταξύ τους. Στην Συρία και το Βόρειο Ιράκ. Και αν όχι γιατί.  

Από την άλλη δεν μπορών να μην πω, πως δεν παρατήρησα αντίδραση για την Αγία Σοφία όταν αυτή έγινε ξανά όπως το επικαλείται «μόνιμο Τζαμί», ούτε και το λαϊκισμό και τις απειλές προς όλα τα κράτη που λέει του «Κακού» κατονομάζοντας το Ισραήλ, κάτι απλά απαράδεκτο.   

Ο υπέρτατος φόβος, ζήλος, φθόνος και απειλή ζουν σήμερα ανάμεσά μας. Εξίσου συνεχίζεται ο φανατισμός. Που δεν είναι καλός.  Έτσι θα πρέπει να βρούμε λύσεις. Να συζητήσουμε όμως να βρούμε λύσεις.  

Τα γεγονότα που τρέχουν δεν είναι τυχαία ως κινήσεις. Είναι εξίσου, ξεκάθαρο πως το ποτήρι έχει τάσεις να ξεχειλίζει και πάλι με ζητήματα τα οποία είναι χαρακτηριστικά του 20ου αιώνα.

Ο χρόνος και οι τάσεις πολεμικών απειλών, συνδέονται μεταξύ τους με όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν στην περιοχή και στα πέριξ.  

Η θρησκευτική τήρηση σεβασμού από την άλλη είναι μια πραγματικότητα για όλους μας.

Και εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε καλά πως γίνεται αυτό.  Για τους Μουσουλμάνους το Ραμαζάνι είναι ιερό. Για εμάς τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και η Γιορτή της Παναγίας μεταξύ άλλων. Για τους Εβραίους εξίσου το δικό τους Πάσχα. Η παρούσα περίοδος είναι περίοδος συλλογισμού για τους Μουσουλμάνους ανά την υφήλιο.

Οι μονοθεϊστικές μας θρησκείες, επιτάσσουν, ειρήνη, ανεκτικότητα και συλλογισμό. Έτσι δεν θα έπρεπε να γίνει ούτε ένα επεισόδιο. Ακόμα περισσότερο στις τελευταίες και πιο θρησκευτικές μέρες της Μουσουλμανικής θρησκείας.  

Τα πολιτικά γεγονότα στην Skeikh Al Jarra στην Ανατολική Ιερουσαλήμ εξίσου από ομάδες ακραίες που επικαλούνται εποικισμό και νομικά δικαιώματα σε περίοδο νομικής αντιπαράθεσης, χωρίς αυτό να είναι κυβερνητική πρωτοβουλία, αλλά κάπως να προστατεύονται από τις δυνάμεις καταστολής και ασφαλείας του Ισραήλ, δεν προσδίδουν σταθερότητα και νηφαλιότητα. Ζητείται νηφαλιότητα και σεβασμός στις δικαστικές διαδικασίες που ήδη τρέχουν. 

Τα διεθνή ειδησεογραφικά μέσα περιγράφουν τα γεγονότα όπως αυτά καταγράφονται. Η ανάλυση των δεδομένων αυτών ωστόσο διαφέρει, όπως κανείς τα εντοπίζει και τα αναλύει και εκεί χρειάζεται προσοχή και κυρίως ποιος αναζητά λύσεις και από που.  

Από την άλλη, τα στοιχεία και εικόνες αδιάψευστες: Υπάρχει υπερβολική βία από την αστυνομία του Ισραήλ. Δεν πρέπει και ακόμα δεν ξέρει κανείς γιατί. Είναι λάθος σε όποια περίοδο θρησκευτικής γιορτής για όλες τις θρησκείες αλλά και τις κάστες θρησκειών.   

Αυτές λοιπόν είναι οι τελευταίες μέρες του Ραμαζανιού και σήμερα αρχίζει το λεγόμενο Eid Al fitr. Μέρες γιορτής για την Μουσουλμανική Θρησκεία.  Αντιθέτως τέτοιες πράξεις σε περίοδο θρησκευτικού σεβασμού, δείχνουν την μη ανοχή και ανεκτικότητα, ορισμένων. Όταν θα έπρεπε να ήταν το αντίθετο.  

Και κάπου εδώ πρέπει να τραβήξει κανείς μια κόκκινη γραμμή επί της πράξης. Είναι σημαντικό να υπάρχει επικοινωνία. Σεβασμός θρησκευτικός, δικαστικός και πολιτικός. Είναι εξίσου, σημαντικό να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όλων. 

Και εδώ υπάρχουν συγκεκριμένες πρακτικές επιλογές. Αν θα αφήσουμε το μίσος και το συναίσθημα που δημιουργεί ο πολλαπλασιασμός του μίσους να μείνει ατιμώρητος δεν κάνουμε τίποτα. Αυτοί που πρέπει να τιμωρηθούν εκατέρωθέν πρέπει να τιμωρηθούν.

Από εκεί και πέρα πρέπει να χτιστεί μια γέφυρα συνεργασίας, συνεννόησης και αλληλοσεβασμού. Όλων. Μηδενός εξαιρουμένου. Με σεβασμό στα εθνικά ζητήματα και νόμους των κρατών. Με σεβασμό στην θρησκευτική πραγματικότητα των περιοχών ή την πολύ-θρησκευτικότητα. Που είναι μια πραγματικότητα.  

Από την άλλη πρέπει να οργανωθεί και να πλαισιωθεί το πλαίσιο συνεργασίας κρατών που έχουν την πολιτική θέληση για να αναπτύξουν την πολιτική της ανεκτικότητας και της γνώσης πως επιτυγχάνεται αυτό στην πράξη και να επιλύονται συγκρούσεις. 

Η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο

Η Ελλάδα είναι σύμμαχος με τα κράτη αυτά. Πρέπει ωστόσο η Ελλάδα να πάρει πρωτοβουλία και πρωταγωνιστικό ρόλο Και στη Μέση Ανατολή δια μέσου της πολιτικής ικανότητας διαπραγμάτευσης. Όπου χρειαστεί να έχει ρόλο στρατηγικού και στρατιωτικού ηγέτη.

Εξίσου καλό είναι να γίνουμε πόλος διαμεσολάβησης και πραγματικού εμπορικού ισοζυγίου, αναβαθμίζοντας και αναμορφώνοντας το στρατηγικό μας ιστορικό πλαίσιο που εξίσου ανήκουμε στην Ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Μεσογείου.  

Ίσως με μια πρωτοβουλία της Ελλάδος σε κάτι πιο απτό.

Πιο συγκεκριμένο και πιο ουσιαστικό να μπορούμε να είμαστε πρωτεργάτες μιας οργάνωσης κρατών που η αρχή της ανεκτικότητας και πρωτοβουλίας επίλυσης ανάλογων, συγκρούσεων να είναι βασικός πυλώνας εξωτερικής πολιτικής.  

Προς το παρόν τα γεγονότα στην Ιερουσαλήμ δεν είναι καλά. Και πρέπει να προσέξουμε. Θέλει νηφαλιότητα και σεβασμό όλων.

Τα δύο μέρη έχουν μόνο καλά να λένε για την Ελλάδα. Το ζήτημα είναι τί μπορεί η Ελλάδα να κάνει τόσο για το Ισραήλ όσο και την Παλαιστίνη. Και θα δει κανείς ότι το «κουτί της Πανδώρας», αν το ανοίξεις θα πρέπει να πληρώσεις και το τίμημα να μην είσαι πάντα αρεστός σε όλες τις πλευρές και όλες τις απόψεις.

Αυτό λέγεται δύναμη ισοζυγίου αλλά και ικανότητας να λαμβάνεις πρωτοβουλίες με αποτέλεσμα σε μια Δημοκρατική κοινωνία.

Γιατί τα δύο μέρη αυτά είναι γείτονες μας και συνοδοιπόροι στην ιστορία και πρέπει να βοηθήσουμε να έρθει το τέλος των εχθροπραξιών και να κοιτάξουμε το μέλλον.  

Εν τω μεταξύ μετά τις υπάρχουσες αναπτύξεις συνεργασιών, τώρα μπαίνουμε στον πραγματικό αγώνα της οριοθέτησης, διαμεσολάβησης και κυριαρχικής συμμετοχής και συνεργασίας μεταξύ κρατών που θέλουν και μπορούν σε ένα πιθανό οργανισμό κρατών φιλίας, σεβασμού, συνύπαρξης, ασφάλειας και ανάπτυξης. Αυτός είναι ο στρατηγικός μας ρόλος, το δικό μας στρατηγικό βάθος. 

 ***

Μάριος Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος

Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας Και Στρατηγικής

Κοσμήτορας Σχολής Παγκόσμιας Πολιτικής και Ασφάλειας

Αμερικανικό Πανεπιστήμιο των Εμιράτων.

Twitter: @EfthymiopoulosM

 

Η συνέχεια εδώ
Από το Blogger.