Header Ads

Game of Thrones: Η σειρά που διέγραψε πλήρη κύκλο, τιμώρησε τον κακό και δεν έσπασε τον τροχό

Η ερώτηση «Πώς σου φάνηκε το τέλος τουGame of Thrones» είναι τόσο ανούσια όσο και η ερώτηση που κάνουν συνήθως οδηγοί ταξί όταν θέλουν να πιάσουν κουβέντα, τύπου «πώς τα βλέπεις τα πράγματα;». Τι να σου εξηγήσω; Από που να το πιάσω και πού να σταματήσω; Μισή ώρα μου πήρε για να σηκωθώ από τον καναπέ αφού έπεσαν οι τίτλοι -ενός γλυκόπικρου- τέλους και από εκείνη τη στιγμή το μυαλό μου δουλεύει ασταμάτητα καθώς σκέφτομαι κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά.

Είδα αυτά όσα ήθελα και περίμενα; Ναι. Παρά τις πίκρες που πήρε για μια ακόμη φορά για την τύχη του Jon Snow. Αλλά τι άλλο να περίμενα από μια σειρά που ήδη από τον πρώτο κύκλο «σκότωσε» τον αγαπημένο Ned Stark και δεν υποτάχθηκε ποτέ στη λογική των happy endings (αν και μας αντάμειψε διαπρέποντας στην τέχνη της εκδίκησης). Ήξερα που είχα μπλέξει και άξιζε τον κόπο μέρι τέλους. Κυριολεκτικά.

Το πιο εκπληκτικό όμως για μένα χαρακτηριστικό του Game of Thrones αυτά τα 8 χρόνια που πέρασα, βλέποντας κάθε ένα από τα 71 επεισόδια δύο ή και τρεις φορές, ήταν πως κατάφερε διαγράψει έναν πλήρη κύκλο σε επίπεδο συνολικής πλοκής και εξέλιξης των χαρακτήρων (που συχνά έγινε σχδόν αθόρυβα), όσων και αν ξέρω πως κάποι διαφωνούν σφόδρα. 

Στους πρώτους κύκλους παπαγάλιζα τα επίσημα ή ανεπίσημα moto των ευγενών οίκων («The winter is coming», «The Lannisters always pay their debts») αλλά με τον καιρό κατάλαβα πως το «Valar Morghulis», όπως και στη ζωή, ήταν η μόνη αλήθεια ενώ πολλές από τις ατάκες των χαρακτήρων, που τις προσπερνούσα ως «δεύτερες», πρόδιδαν το τέλος και αποκάλυπταν στοιχεία για τον πραγματικό χαρακτήρα των ηρώων. Ούτε μια ατάκα που ακούστηκε στη σειρά ή μια σκηνή δεν πήγε στο βρόντο. Όλα απέκτησαν νόημα. (Και ακόμη και εάν μια σκηνή δεν είχε το νοημα που της απέδιδα και μόνο το ότι με έβαζε στο τρυπάκι να την δω από 10 πλερές κάτι λέει). 

Jon Snow - Ένα δάκρυ για τον μπάσταρδο.

Ο χαρακτήρας με την πιο αταλάντευτη «ηθική πυξίδα» που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως Stark ή ως Targaryen έγινε ο King Slayer (βασιλοκτόνος) του μεταπολεμικού Westeros. Ο αιώνιος μπάσταρδος στα χαρτιά, αλλά όχι στην ψυχή, έκανε όπως όπως και ο Jamie το καθήκον του για να σώσει την ανθρωπότητα,. Όπως και ο Jamie κρίθηκε ένοχος γι′ αυτό - από κάποιους- και κάποιοι άλλοι βολεύτηκαν γιατί καθάρισε το παρτίδα. Βέβαια ο Jon σε αντίθεση με τον Jaime χρειάστηκε να δολοφονήσει τη γυναίκα που αγαπούσε. Ήξερε όμως πως η Daenerys δεν θα «έσπαγε ποτέ τον τροχό» της τυραννίας όπως είχε υποσχεθεί. Θα τον αντικαθιστούσε με αυτό που θα έφτιαχνε εκείνη. Και κανείς δεν θα ήταν ποτέ ασφαλής. Σίγουρα όχι η οικογένειά του. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει από τον τροχό ήταν αυτό που έκανε στο τέλος. Χαιρέτησε τον «πολιτισμό» και ακολούθησε τους Free Folks. Εκεί που δεν υπάρχουν βασιλιάδες, σκλάβοι, άρχοντες και μπάσταρδοι. 

Daenerys – Ένα ταιριαστό τέλος για τη βασίλισσα της στάχτης

Έγινε ακριβώς αυτό που προέβλεψε-και απευχόταν-o Tyrrion. Όχι μια mad queen (τρελή βασίλισσα) αλλά μια queen of ashes (βασίλισσα της στάχτης), όπως την είχαν προειδοποιήσει οι σύμβουλοί της (από τον 7ο κύκλο) όταν απειλούσε να κάψει το King’s Landing.

Το τέλος της ήταν αυτό που ήθελα να δω για έναν ηγέτη που αποζητά τυφλή πίστη, λατρεία και νομίζει πως κατέχει τη απόλυτη αλήθεια. Το τέλος μιας αδίστακτης γυναίκας με εμμονή να καθίσει στον Iron Throne που όταν δεν παίρνει αγάπη επιλέγει τον φόβο (δικά της λόγια)Και όχι το «γύρισμα» στο χαρακτήρα δεν έγινε ξαφνικά. Φαινόταν από την έκταση που ένοιωθε όταν οι σκλάβοι του Meereen τη σήκωναν στα χέρια και την αποκαλούσαν «μητέρα» (και μετά τους άφησε χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα να ζητιανεύουν στους δρόμους). Φάνηκε όταν επιστράτευσε Dothraki, δηλαδή ληστές και βιαστές που έπαιρναν σκλάβους, για να τους κάνει ελευθερωτές με αντάλλαγμα να κάψουν τα πέτρινα σπίτια των εχθρών της (με τους ζωντανούς μέσα). Φάνηκε όταν επιστράτευσε τη δολοφονική μηχανή των Unsullied και αντί να τους απελευθερώσει τους έβαλε να σφάξουν αμάχους όπως οι αφέντες του Yunkai τους ζητούσαν να σκοτώσουν ένα βρέφος στην αγκαλιά της μάνας του για να αποδείξουν την αξία τους. Και τέλος οι δράκοι. Η αρρωστημένη απόλαυση όταν έκαιγε έναν “εχθρό” της όπως πχ έναν από τους πιο ηθικούς- εν τέλει- χαρακτήρες της σειράς.

Ευτυχώς ο δράκος της έκανε αυτό θα έπρεπε να ’χε κάνει η ίδια...Έκαψε τον σιδερένιο θρόνο.

Jaime – Cersei = L.F.E.

Ό,τι και να μου πείτε γνώμη δεν αλλάζω. Ήταν το μεγαλύτερο love story της σειράς και το μεγαλύτερο, για ’μένα love story της μικρής οθόνης. Ήταν το αγαπημένο μου ζευγάρι κυρίως για τον τρόπο που ο Jaime αγαπούσε τη δική του «mad queen». Θα ήθελα να είχε ζήσει αλλά υποκλίνομαι γιατί πέθανε όπως ήθελε: «Ιn the arms of the woman I love» (στην αγκαλιά της γυναίκας που αγαπώ). Ακριβώς όπως τον είδαμε στο τελευταίο επεισόδιο όταν ο αδερφός του Tyrion τον αναζητούσε στα ερείπια. Πείτε ό,τι θέλετε αλλά διέγραψε μια εκπληκτική πορεία, βασανίστηκε εσωτερικά και σωματικά, πάλεψε τους δαίμονες του, έζησε με τις ενοχές του (the things we do for love), έκανε το καθήκον του αλλά ποτέ δεν πρόδωσε την αγάπη του.

O Bran και τα Ηνωμένα Έθνη 

Δευτεροκλασσάτοι άρχοντες (βλέπε Arryn και Riverrun για να καταλάβετε για τι μιλάμε) και τα παιδιά παλιών αρχόντων (σε σαφώς βελτιωμένη version) κλήθηκαν να χαράξουν το μέλλον του Westeros αλλά δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν ή πως να το πετύχουν. Ναι αυτή είναι η εικόνα μετά από έναν πολυετή εμφύλιο. Ευτυχώς, για εμένα τουλάχιστον, ο πιο παλιός στα κόλπα, Tyrion προσέφερε την πιο βιώσιμη λύση. Η επιλογή του Bran ήταν αυτό που χρειαζόταν μια κατασπαραγμένη χώρα για να σταθεί στα πόδια της με την ελπίδα πως θα μάθει από το παρελθόν και να αποφύγει τα ίδια λάθη στο μέλλον. Μακράν η καλύτερη επιλογή, αλλά πάντα μετά τον Snow. 

Sansa ποιαααααααα; 

Πέρασε πολλά, της αξίζουν πολλά αλλά όχι, όχι, όχι! Όταν ο αδερφός σου πάει στο θάνατο για σένα (Battle of the Bastards) δεν τον αφήνεις να φάει τα νιάτα του στη Night’s Watch.Βέβαια, επειδή ξεκίνησα κάνοντας λόγο περί «κύκλου» της σειράς, η κοκκινομάλλα παγωμένη καλλονή του Βορρά πήρε αυτό που μας έλεγε πως ήθελε από το πρώτο επεισόδιο. Έγινε βασίλισσα. 

Και για να κλείνουμε...Η λατρεμένη Arya σίγουρα δεν θα μπορούσε να περιοριστεί στο βασίλειο του Βορρά μετά από όσα είχε δει, είχε κάνει είχε ζήσει. Εάν έμενε θα ήταν μια μάλλον τελείως ανεδαφική εξέλιξη. 

Και ενώ εμείς γράφουμε όλα αυτά, κάπου εκεί στο King’s Landing ο Tyrrion, ο Bron, o Sam, η Brienne, και ο Onion Knight προσπαθούν να φτιάξουν έναν νέο τροχό που ελπίζουν πως θα είναι καλύτερος από τους προηγούμενους.

Valar Morghulis!  

 

 

 

Κατερίνα Πρίφτη
Από το Blogger.