Aντικαπνιστικός νόμος: Όταν η εμμονή χτυπάει τριψήφιο
Δηλώνω εξαρχής ότι δεν είμαι και ουδέποτε υπήρξα καπνιστής.
Είμαι αντι-καπνιστής, στο μέτρο που έχω παιδιά και δεν θα ήθελα να καπνίσουν στο μέλλον. Γιατί αγαπώ ασφαλώς τους φίλους μου που καπνίζουν και θα ήθελα να παραμείνουν πάντοτε υγιείς. Και γιατί πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία και το σύστημα Υγείας θα ανακουφιστούν συνολικά από τον περιορισμό του τσιγάρου.
Δεν είμαι υστερικός, ωστόσο. Και υπάρχουν μερικοί από τους πολύ γνωστούς και παλαιούς δημοσιογράφους, με τους οποίους συμβίωσα επί δεκαετίες σε γραφεία τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίοι θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν, ότι κάπνιζαν ανενόχλητοι συνήθως στο γραφείο που μοιραζόμασταν - μέχρι που άσπρισαν τα μαλλιά μας.
Δεν είμαι θαυμαστής του Βασίλη Κικίλια - ούτε διατηρώ μαζί του κάποια φιλική σχέση. Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση και καθήκον του να επιχειρήσει να εφαρμόσει έναν αντικαπνιστικό νόμο, η εφαρμογή του οποίου παραπέμπει ευθέως στο γεφύρι της Άρτας, εδώ και 17 χρόνια.
Ο Κικίλιας ως υπουργός Υγείας δεν κάνει τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από το αυτονόητο.
Αποφάσισε να προωθήσει το σχέδιό του και την εφαρμογή του νόμου. Αυτά που βλέπετε παραπάνω γραμμένα στην ανάρτησή του στο Twitter, είναι αυτά που λέει δεξιά κι αριστερά σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
Η επικοινωνία είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, ως γνωστόν.
Εν προκειμένω, είναι και μέρος της δουλειάς. Χωρίς επικοινωνία και δημόσιες παρεμβάσεις δεν πρόκειται να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα.
Ασφαλώς ο Κικίλιας προβάλλεται και ο ίδιος μέσα από τα μηνύματά του. Μπορεί να μη μας αρέσει η φωτογραφία του, μπορεί να μη μας αρέσει το ύφος του (α λα Ντάνιελ Κρεγκ), ή μπορεί να μη σας κάνει γενικώς, ως πολιτικό πρότυπο.
Διαλέγετε και παίρνετε.
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το μήνυμά του είναι λάθος.
Ο Κικίλιας αποφάσισε και είπε μεταξύ άλλων: «Θα υπάρξει τριψήφιο νούμερο που θα μπορείς να καλέσεις τη δημοτική αστυνομία ή την αστυνομία, που θα δίνει πρόστιμο στον ιδιώτη και υπερδεκαπλάσιο πρόστιμο στον καταστηματάρχη».
Μεγάλωσα μπαίνοντας σε λεωφορεία, γραφεία, εστιατόρια, μπαρ και γήπεδα, όπου τα ρούχα, τα μαλλιά και το πετσί μου μύριζε τσιγαρίλα από τη στιγμή που πατούσα το πόδι μου δίπλα στους καπνιστές.
Σε μία χώρα που πασχίζει επί 17 χρόνια να προστατέψει τον μη-καπνιστή (ακόμα και αυτόν που είναι ασθενής ή παιδί) από τον καπνιστή, δεν βρίσκω καθόλου ακραίο το μέτρο του Κικίλια. Αν υπάρχουν διαφωνίες, με χαρά να τις ακούσω. Αλλά για το μέτρο - όχι για το αν θέλουμε να κάνουμε παρέα με τον Κικίλια το βράδυ.
