Για πόσο θα μείνουν ανοιχτά τα σχολεία
Άνοιγμα σχολείων και ναι, είμαι κακοπροαίρετος (παρ’όλα αυτά θέλω να διαψευσθώ). Ωστόσο, αξιοποιώντας και την μακροχρόνια ενασχόλησή μου σε Συλλόγους και Ένωση Γονέων) δεν μπορώ να μην προβώ σε ορισμένες διαπιστώσεις:
1. Άλλο παίρνω μέτρα για ψευδοδιαχείρηση και επικοινωνία ότι παίρνω μέτρα, και άλλο υιοθετώ μια συγκεκριμένη πολιτική με ουσιαστικά μέτρα και αλλαγές υποδομής, (ουσιαστικά 1,5 χρόνο δεν έχει γίνει ουδεμία αλλαγή προς την κατεύθυνση αυτή), έχοντας ως βασικό στόχο τη λειτουργία των ανοικτών σχολείων με κάθε τρόπο.
2. Τα σχολεία ανοίγουν ουσιαστικά όπως έκλεισαν, (μην πω και με χειρότερο τρόπο), με μοναδική νέα παράμετρο τον εμβολιασμό, ο οποίος διοχετεύεται με πολωτικό τρόπο. Ακόμα και αν το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών είχε εμβολιαστεί τα πρώτα εύκολα και ανέξοδα ”κλεισίματα” θα ήταν τα σχολεία με το επιχείρημα, ότι ακόμα και τα εμβολιασμένα παιδιά, μπορούν μεταδώσουν το ιό, σε μεγαλύτερους και ανεμβολίαστους συγγενείς, φίλους, κλπ, λόγω της μεγάλης τους κινητικότητας, κλπ,κλπ.
3. Με τα ”μέτρα” αυτά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σε κάνα δυο μήνες, οι τάξεις/σχολεία θα ξανακλείσουν.
4. Οι γονείς δεν εμπιστεύονται σε τεράστιο βαθμό το ”επιτελείο” του Υπουργείου (γιατρούς και διαχειριστές) νιώθοντας ότι τους εμπαίζουν με θεαματικά λόγια και κορώνες.
5. Το πιο τραγικό είναι ότι οι γονείς, ουσιαστικά έχουμε ”παραιτηθεί” από κάθε ουσιαστική αντίδραση και απαίτηση προς το Υπουργείο για να μην κλείσουν τα σχολεία. Ο καθένας, οι περισσότεροι ”πηγαίνουμε” σε ατομικές λύσεις: ”και τι έγινε; ας υπολειτουργήσουν τα σχολεία, έτσι κι αλλιώς εκεί δεν μαθαίνουν”. Θα κάνουν ιδιαίτερα, θα πάνε φροντιστήρια (με τηλεκπαίδευση!). Ευθυγραμμιζόμαστε δηλαδή με την παρακμή και την ”ατομική(ατομικιστική) ευθύνη” των Υπουργείων.
6. Η Υπουργός Παιδείας σε καμία περίπτωση δεν νιώθει πιεσμένη από τις ανάγκες γονιών-παιδιών. Μια χαρά σου λέει είναι οι ιθαγενείς, σε λίγο θα μου ζητούν αυτοί να κλείσω τα σχολεία για το εικονομάθημα!
7. Βιώνουμε τη συνέχεια της σήψης και απαξίωσης της ευρύτερης Παιδείας και εκπαίδευσης που σοβεί τα πάρα πολλά τελευταία χρόνια σε κλίμα πανδημίας. Η απαξίωση αυτή προέρχεται τόσο από τις ηγεσίες, όσο κι από εμάς που θεωρήσαμε την Παιδεία, όχι εθνικό και κοινωνικό αγαθό, αλλά εργαλείο εξατομίκευσης σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο χωρίς ρίζες και με ανθρώπους χωρίς ιδιότητες!
Το μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο...
