Δημόσιο: Γιατί η παραγραφή πειθαρχικής δίωξης δεν αρκεί για να θεωρηθεί συντάξιμος ο χρόνος αργίας
Το Δικαστήριο όμως απέρριψε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι η παραγραφή δεν ισοδυναμεί με αθώωση.
Το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι ο χρόνος κατά τον οποίο δημόσιος υπάλληλος τελεί σε αργία, λόγω επιβολής της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης, δεν μπορεί να υπολογιστεί ως συντάξιμη υπηρεσία, ακόμη κι αν η πειθαρχική δίωξη που τον οδήγησε στην αργία παύσει αργότερα λόγω παραγραφής.
Σύμφωνα με την απόφαση 403/2025, ο εκπαιδευτικός που είχε τεθεί σε αυτοδίκαιη αργία για μεγάλα χρονικά διαστήματα, επειδή κρίθηκε ότι απείχε αδικαιολόγητα από τα καθήκοντά του, ζήτησε να αναγνωριστούν αυτοί οι χρόνοι ως συντάξιμοι κατά τον κανονισμό της σύνταξής του. Υποστήριξε ότι, αφού η πειθαρχική διαδικασία έληξε λόγω παραγραφής, έπρεπε να θεωρηθεί ότι είχε ουσιαστικά απαλλαγεί.
Το Δικαστήριο όμως απέρριψε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι η παραγραφή δεν ισοδυναμεί με αθώωση και δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο υπάλληλος δεν παρείχε υπηρεσία κατά τα επίδικα διαστήματα. Επομένως, ο χρόνος της αργίας δεν θεωρείται χρόνος πραγματικής υπηρεσίας και δεν μπορεί να προσμετρηθεί στη σύνταξη. Το ίδιο ισχύει και για άλλα διαστήματα κατά τα οποία ο υπάλληλος δεν εμφανίστηκε να αναλάβει υπηρεσία, ακόμη και μετά την ακύρωση προηγούμενων πειθαρχικών αποφάσεων από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Οι δικαστές υπογράμμισαν ότι, όταν η διοίκηση ακυρώνει μια απόφαση παύσης και ο υπάλληλος επανέρχεται αυτοδικαίως, ο ίδιος οφείλει να παρουσιαστεί στην υπηρεσία του εντός εύλογου χρόνου. Διαφορετικά, θεωρείται ότι απουσιάζει αδικαιολόγητα, γεγονός που αποκλείει τη δυνατότητα αναγνώρισης του χρόνου αυτού ως συντάξιμου.
Το Ελεγκτικό Συνέδριο έκανε δεκτό μόνο το μέρος της έφεσης που αφορούσε την οικογενειακή παροχή. Έκρινε ότι ο συνταξιούχος δικαιούται επίδομα για δύο τέκνα, καθώς κατά την έναρξη καταβολής της σύνταξης και τα δύο πληρούσαν τις νόμιμες προϋποθέσεις φοίτησης.
Κατά συνέπεια, το αίτημα για αναγνώριση πρόσθετης συντάξιμης υπηρεσίας απορρίφθηκε, ενώ ακυρώθηκε μόνο το σκέλος της διοικητικής πράξης που αφορούσε το επίδομα τέκνων.
