Πότε οι φορολογικές αρχές δεν μπορούν να στραφούν κατά πρώην νόμιμου εκπροσώπου
Η υπόθεση αφορούσε εξωλογιστικό προσδιορισμό ΦΠΑ.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει κρίνει ότι είναι παράνομη η επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης κατά φυσικού προσώπου που δεν είχε πλέον ιδιότητα νόμιμου εκπροσώπου κατά τον χρόνο που ζητήθηκε η επίδειξη των εταιρικών βιβλίων.
Η υπόθεση αφορούσε εξωλογιστικό προσδιορισμό ΦΠΑ, ο οποίος καταλογίστηκε εις βάρος εταιρείας λόγω μη προσκόμισης βιβλίων και στοιχείων από τη μεταγενέστερη διοίκησή της. Η φορολογική αρχή επιχείρησε να μεταφέρει την υποχρέωση καταβολής του ποσού στον πρώην πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο, θεωρώντας ότι η ιδιότητά του κατά τη χρήση στην οποία ανάγεται ο φόρος αρκούσε για την καταλογιστική διαδικασία.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο και το Εφετείο δικαίωσαν τον φορολογούμενο, αποδεχόμενα ότι δεν έφερε ευθύνη για την παράλειψη της νέας διοίκησης να επιδείξει τα βιβλία. Το ΣτΕ επικύρωσε τις κρίσεις των κατώτερων βαθμών, υπογραμμίζοντας ότι η αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος πρώην εκπροσώπου δεν μπορεί να επισπεύδεται όταν η μη συμμόρφωση αφορά ενέργειες ή παραλείψεις προσώπων που ασκούσαν τη διοίκηση σε μεταγενέστερο χρόνο.
Στη βάση αυτή πρώην διευθύνων σύμβουλος μεγάλης εμπορικής εταιρείας απαλλάχθηκε από την ευθύνη καταβολής ΦΠΑ που είχε βεβαιωθεί εξωλογιστικά, καθώς η μη επίδειξη των βιβλίων αποδόθηκε στη μεταγενέστερη διοίκηση. Η αρχική παράβαση αφορούσε παλαιότερη χρήση, ωστόσο η διοίκηση που ήταν υπεύθυνη κατά τον χρόνο του ελέγχου είχε αλλάξει, με αποτέλεσμα ο πρώην εκπρόσωπος να μην έχει πρόσβαση στα στοιχεία που ζητήθηκαν.
Ομοίως, σε υπόθεση που προέκυψε μετά από φορολογικό έλεγχο, πρώην διαχειριστής τεχνικής εταιρείας κρίθηκε ότι δεν υπέχει ευθύνη για πρόστιμα τα οποία βασίστηκαν στη μη τήρηση βιβλίων από την επόμενη διοίκηση. Ο καταλογισμός συνδέθηκε με χρήση στην οποία ο ίδιος είχε αρμοδιότητα, ωστόσο η καθυστέρηση στην επίδειξη στοιχείων συνέβη αρκετά χρόνια αργότερα, όταν ο διαχειριστής είχε ήδη αποχωρήσει.
Τέλος, πρώην μέλος διοίκησης εταιρείας παροχής υπηρεσιών απαλλάχθηκε από ευθύνες για φόρους που προσδιορίστηκαν λόγω ελλιπούς συνεργασίας με φορολογικό έλεγχο. Η εταιρεία δεν προσκόμισε τα απαραίτητα βιβλία όταν της ζητήθηκαν, όμως το αίτημα υποβλήθηκε σε περίοδο κατά την οποία τη διοίκηση ασκούσε άλλο πρόσωπο. Η μεταγενέστερη διοίκηση θεωρήθηκε υπεύθυνη για τη μη τήρηση των υποχρεώσεων.
