Η φορολογική μεταρρύθμιση δεν αρκεί για να αναζωπυρώσει τη λιανική τραπεζική
Σήμερα, το περιβάλλον είναι εντελώς διαφορετικό και οι προοπτικές δεν δικαιολογούν προσδοκίες επιστροφής σε ρυθμούς 2005-2009.
Παρά την αισιοδοξία που εξέφρασαν οι διοικήσεις των τραπεζών για τη νέα φορολογική μεταρρύθμιση, οικονομικοί αναλυτές υπογραμμίζουν ότι οι προσδοκίες για άμεση και θεαματική αύξηση της πιστωτικής επέκτασης στη λιανική τραπεζική είναι υπερβολικές.
Καταρχάς, η υποχώρηση του στοκ των δανείων δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα υψηλής φορολογίας, αλλά κυρίως της περιορισμένης ζήτησης, της επιφυλακτικότητας των νοικοκυριών και της διατήρησης αυστηρών κριτηρίων χορηγήσεων από τις ίδιες τις τράπεζες. Η μικρή ανάκαμψη που καταγράφεται το 2025 δύσκολα μπορεί να αποδοθεί σε μεμονωμένες φορολογικές ελαφρύνσεις, καθώς προκύπτει κυρίως από βελτίωση της οικονομικής δραστηριότητας και της απασχόλησης.
Επιπλέον, η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος για τα νοικοκυριά δεν συνεπάγεται αυτομάτως μεγαλύτερη διάθεση για δανεισμό. Η εμπειρία της πολυετούς κρίσης έχει αφήσει έντονο αποτύπωμα στη συμπεριφορά των πολιτών, με πολλούς να προτιμούν την αποταμίευση ή την αποπληρωμή υφιστάμενων υποχρεώσεων αντί της ανάληψης νέου χρέους.
Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι οι τραπεζικοί κανονισμοί (ευρωπαϊκοί και εθνικοί) παραμένουν αυστηροί, περιορίζοντας το εύρος των δανειοδοτήσεων. Η όποια βελτίωση στη φορολογική επιβάρυνση ενδέχεται να βελτιώσει οριακά τον δείκτη «καθαρό εισόδημα προς δόση», ωστόσο δεν αναιρεί το γεγονός ότι τα πραγματικά εισοδήματα της μεσαίας τάξης εξακολουθούν να πιέζονται από τον πληθωρισμό και το υψηλό κόστος ζωής.
Τέλος, η σύγκριση με την «υπερανάπτυξη» της περιόδου 2005-2009 θεωρείται παραπλανητική. Εκείνα τα χρόνια ο δανεισμός βασίστηκε σε φθηνό χρήμα, χαλαρά κριτήρια και υπεραισιόδοξες προβλέψεις, οδηγώντας τελικά στη φούσκα που προηγήθηκε της κρίσης. Σήμερα, το περιβάλλον είναι εντελώς διαφορετικό και οι προοπτικές δεν δικαιολογούν προσδοκίες επιστροφής σε εκείνους τους ρυθμούς.
