Όταν ο «Σκηνοθέτης» έχει κέφια...
Ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, “πήρε τ΄όπλο του”. Μετά την συστηματική διαπόμπευση και τον άδικο όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων διασυρμό που υπέστη ο γιός του Ανδρέα από τις ιντριγκαδόρικου τύπου πάσες που έδιναν οι εσωτερικοί του εχθροί στους πολυάριθμους εξωτερικούς κρυφίους και φανερούς “συμπαίκτες” του.
Υπάρχουν σχετικά βίντεο, με γνωστές απαστράπτουσες κυρίες να τον λούζουν με κοσμητικά επίθετα που δεν συνάδουν με ένα επώνυμο βαρύ, ίσως από τα βαρύτερα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας.
Ο νεότερος Γιώργος υπήρξε ο πολιτικός που σηματοδότησε τις διαρθρωτικές αλλαγές στην διακυβέρνηση της χώρας.
Με τις σύγχρονες μεθόδους και εφαρμογές σε όλους τους τομείς, (Διαύγεια, ηλεκτρονική διακυβέρνηση) κατάφερε για πρώτη φορά στα χρονικά της Μεταπολίτευσης να κατοχυρώσει όλες εκείνες τις θεσμικές και νομικές δικλείδες που αν μη τι άλλο περιορίζουν σημαντικά πολλά φαινόμενα διαφθοράς που ταλάνιζαν τον Δημόσιο βίο της χώρας και εν τέλει επιδρούσαν εις βάρος του φορολογούμενου πολίτη.
Πρακτικές και άγραφοι νόμοι περί διαφθοράς της πιάτσας που απαντούν τις καταβολές τους και την εφευρετικότητά τους στην μακρά περίοδο της Τουρκοκρατίας σχεδόν εξαλείφθηκαν. Ας μην το αναλύσουμε καθώς όλοι μας λίγο -πολύ γνωρίζαμε τους τρόπους με τους οποίους λειτουργούσε το ελληνικό κράτος. Εφοριακοί με σπίτια στο Λονδίνο και τέκνα σπουδάζοντα στα καλύτερα Πανεπιστήμια, Πολεοδόμοι ομοίως, Γραμματείς και Φαρισαίοι με τεράστια και αδικαιολόγητα περουσιακά στοιχεία βάση του επίσημου Κρατικού μισθού τους, τα οποία κατά καιρούς και προς εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων έβλεπαν τα φώτα της δημοσιότητας.
Ήταν ο πρώτος που τόλμησε να μιλήσει για Κλιματική αλλαγή και για την μετάβαση στην Πράσινη Ανάπτυξη και λοιδορήθηκε από τους γητευτές των απανταχού κάφρων όσο κανείς άλλος εν ενεργεία Πολιτικός.
Στον αντίποδα, θυμίζουμε πως ο γραφικός κατά το ίδιο το Σύστημα και θεωρητικά “καμμένος” Βασίλης Λεβέντης, κατάφερε με τη βοήθεια Ελλήνων ψηφοφόρων κάτι που εκείνη την εποχή θα ελέγετο μόνο ως αστείο στα καφενεία,να κερδίσει μερικά έδρανα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Δύο ιστορίες ανδρών που σφυροκοπήθηκαν άγρια από μια ευκόλως μεταβαλλόμενη κοινή γνώμη και οι οποίες διαδραματίστηκαν πολιτικά ως αντιστρόφως ανάλογες...
Όσοι εκείνη την κρίσιμη ιστορική περίοδο λιθοβολούσαν με μένος τον Γιώργο Παπανδρέου και τον εξώθησαν στην παραίτηση, στη συνέχεια επιχείρησαν ανενδοίαστα να εμφανιστούν οι γνήσιοι συνεχιστές του μεταρρυθμιστικού του έργου. Λοβέρδος, Καϊλή και άλλοι, με δεύτερους και τρίτους να ενορχηστρώνουν σε συνεργασία με δεξιούς συντρόφους και “αδελφούς” ίσως την πιο αήθη επίθεση που βίωσε εν ενεργεία Πρωθυπουργός της χώρας.
Οι προτροπές των τελευταίων ημερών και οι συγκυρίες που διαμόρφωσε ο “Σκηνοθέτης” (Φώφη, Ντόρα) έπιασαν τόπο και αποτύπωσαν εν τέλει τηνκάθοδο του Γιώργου Παπανδρέου στην πολιτική σκηνή δέκα χρόνια μετά, σε μια ύστατη προσπάθεια να διατηρηθεί η συνοχή του ΚΙΝ.ΑΛ ούτως ώστε να μην αποτελεί δια παντός όνειρο πολιτικής νυκτός η διεύρυνσή του.
Αν καταφέρει δε να εκλεγεί στην προεδρία, οι απτές συνεργασίες με την Αριστερά αλλά και οι προσθήκες εκπλήξεων θεωρούνται δεδομένες σε ένα πιθανό αμφίπλευρο Κυβερνητικό σχήμα.
Ας δούμε όμως που έφτασε η κατάσταση στα εσωτερικά του ΚΙΝ.ΑΛ, η οποία οδήγησε σε μια πολυδιάστατη πολιτική παρωδία και σε ένα θέατρο σκιών με το οποίο μειδιούν άπαντες, ενώ με τα νέα τρελά δεδομένα όπως αυτά διαμορφώνονται έχουν γίνει ίσα και όμοια ο Παπανδρέου με τον παντελώς πολιτικά άπειρο αλλά συμπαθή Παύλο Χρηστίδη; Ή φερεπείν με τον Λοβέρδο που η πολιτική του διαδρομή επισκιάζεται υπό δικαστικές έρευνες;
“Γιώργο πάρε τ′ όπλο σου”, φώναζαν από το 2011 τα γεροντάκια μέσα στην “Αίγλη” κατά τη διάρκεια επεισοδιακής παραταξιακής μάζωξης...Κάτι ήξεραν, καθώς τα παλαιά μπαρουτοκαπνισμενα στελέχη αν μη τι άλλο διέθεταν πολιτικό ένστικτο.
