Οι 6 προτάσεις της ΕΕΚΕ για την στεγαστική κρίση
Η ΕΕΚΕ καταθέτει έξι συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Η στεγαστική κρίση στην Ελλάδα δεν αποτελεί απλώς πρόβλημα προσφοράς κατοικιών, αλλά απορρέει από βαθύτερες κοινωνικές ανισότητες, ανεπαρκείς πολιτικές στήριξης και στρεβλώσεις της αγοράς, σύμφωνα με νέα μελέτη της Ένωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας (ΕΕΚΕ).
Στη μελέτη, που παρουσιάστηκε σήμερα, η ΕΕΚΕ καταθέτει έξι συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής για την αντιμετώπιση του φαινομένου, στηριζόμενη σε τέσσερις μεθοδολογικούς άξονες: την τμηματοποίηση των στεγαστικών αναγκών, την ενεργοποίηση της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, τη δημιουργία πολυμορφικών φορέων υλοποίησης και την εισαγωγή χρηματοδοτικών καινοτομιών.
Όπως σημειώνει η Ένωση, η στεγαστική πολιτική πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες των κοινωνικών ομάδων – από τους φοιτητές και τους νέους εργαζομένους έως τους υπερήλικες, τους δημόσιους υπαλλήλους και τα άτομα με αναπηρία. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρώτη πρόταση της ΕΕΚΕ αφορά την αύξηση της προσφοράς κατοικιών για μακροχρόνια ενοικίαση. Η οργάνωση εισηγείται τη χορήγηση φορολογικών κινήτρων και τον μηδενισμό του ΕΝΦΙΑ για ιδιοκτήτες που διαθέτουν τα ακίνητά τους σε προσιτά ενοίκια, καθώς και τη δημιουργία ενδιάμεσων φορέων που θα εξασφαλίζουν την ορθολογική αξιοποίησή τους.
Παράλληλα, προτείνεται η υποστήριξη πολιτών που έχασαν το σπίτι τους λόγω πλειστηριασμών, μέσω κοινωνικών ταμείων ή ειδικών ομολόγων αλληλεγγύης, ώστε να τους δοθεί η δυνατότητα επαναγοράς των κατοικιών τους. Η αξιοποίηση της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας για τη στέγαση φοιτητών, υπερηλίκων, ατόμων με αναπηρία και εργαζομένων εκτός έδρας συνιστά ακόμη έναν κρίσιμο πυλώνα της πρότασης, καθώς στοχεύει στην κάλυψη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού.
Η ΕΕΚΕ δίνει έμφαση και στην ενίσχυση της κατασκευής νέων, προσιτών κατοικιών μέσω οικοδομικών συνεταιρισμών, με τη συνδρομή εγγυοδοτικών μηχανισμών του Δημοσίου που θα διευκολύνουν την πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η πρόταση για την αναβίωση παλαιών αστικών διαμερισμάτων των δεκαετιών του ’50 και του ’60 μέσω προγραμμάτων συγκατοίκησης ειδικών ομάδων, όπως νέοι και ηλικιωμένοι, αξιοποιώντας ανενεργό οικιστικό απόθεμα στα κέντρα των πόλεων.
Τέλος, η Ένωση εισηγείται τη ρύθμιση της αγοράς βραχυχρόνιων μισθώσεων, προτείνοντας την υποχρέωση διάθεσης ενός ποσοστού των ακινήτων αυτών για μακροχρόνια χρήση, ώστε να αποκατασταθεί η ισορροπία με τα ενοίκια και να περιοριστεί η πίεση στους ενοικιαστές. Σύμφωνα με την ΕΕΚΕ, οι προτάσεις αυτές είναι ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες και κοινωνικά δίκαιες, καθώς μπορούν να ενεργοποιηθούν τόσο από την κεντρική διοίκηση όσο και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, συμβάλλοντας στη μετατροπή της στέγης από πηγή κοινωνικής ανασφάλειας σε πυλώνα κοινωνικής συνοχής και οικονομικής σταθερότητας.
