Μείναμε σπίτι και μείναμε “στην ίδια τάξη’’;
Ψέματα προκαταβολικά ευχάριστα,
εκ των υστέρων συνεπάγονται δυσάρεστες αλήθειες
Ν.Γ.Μουρτζούχος,Οδοιπορικό ιδεών
Η μετα-Κορονοϊο Ελλάδα πάνω σε ποιο πολιτικοκοινωνικό έδαφος θα οικοδομηθεί; Πάνω στα υπάρχοντα (σαθρά;) θεμέλια της μεταπολιτευτικής Ελλάδας της Ανομίας, της Ατιμωρησίας και του Συμψηφισμού Παρανομιών; Πάνω στο διαχρονικό ιδεολόγημα του ανέμελου αλλά περιούσιου λαού που όσες «μαγκιές» κι αν κάνει στο τέλος θα (δια)σωθεί; Στον οικονομικό ορθολογισμό και στην εξωτερική ρεαλπολιτίκ χωρίς κοινωνικό Κράτος; Στην ισορροπία ανάμεσα σε μια (ακόμα) φοβική, αδυνατούσα να προβεί σε αυτοκριτική Αριστερά των πένθιμων εμβατηρίων και σε μια, λεηλατούσα το Κέντρο, Δεξιά της ασφαλούς διέλευσης ή μήπως στην ισορροπία ενός νεόκοπου διπολισμού (ΔεξιοΑριστερά – ΑριστεροΔεξιά);
Ο πολιτικός και κοινωνικός μεταρρυθμισμός δεν μπορεί να εξαντλείται σε ρητορικές και διαξιφισμούς αμφιθεάτρων, ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού οι περισσότεροι να αναπολούν τις «παλιές καλές μέρες».
Το ξεβόλεμα των προ-Πανδημίας βολεμένων δεν συνιστά εθνική ήττα και το νεο-βόλεμα της μετά Πανδημία νέας τάξης δεν αποτελεί εθνικό επίτευγμα.
Μήπως κάποτε πρέπει να συνεννοηθούμε επί της αρχής και επί των αρχών πριν αρχίσουμε να χτίζουμε;
Δεν θα λύσουμε τα αξιακά μας προβλήματα με καταγγελίες, κατάρες, κραυγές ή με «σιδερένιους νόμους».
Πρέπει να υπερβούμε την ώρα αυτή την τάση για παλινορθώσεις και να δούμε το κοινό μέλλον διαφορετικά:
Να (ξανα)γυρίσουμε όλοι στησυνταγματική τάξη που επιβάλλει πιστή εφαρμογή κάθε διάταξης του καταστατικού χάρτη της χώρας (και όχι à lacarte επίκληση ή ιδεολογική άρνηση).
Να (ξανα)γυρίσουμε όλοι στη νομιμότητα της καθημερινότητας και αρχίζοντας από τον μικρόκοσμο του καθενός να δώσουμε ένα άλλο παράδειγμα σεβασμού των κανόνων.
Να (ξανα)γυρίσουμε όλοι στηδημοκρατική νομιμοποίηση των πολιτικών αποφάσεων με βάση την αρχή της πλειοψηφίας αλλά και της συναίνεσης/συνεννόησης των κοινωνικών δυνάμεων (είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν).
Να (ξανα)γυρίσουμε όλοι στον κοινοβουλευτισμό που σημαίνει εμπιστοσύνη στους θεσμούς της Δημοκρατίας με παράλληλη τιμωρία/αποπομπή των επιόρκων που κρύβονται πίσω από τα κόμματα.
Να (ξανα)γυρίσουμε όλοι στην κοινωνική ευαισθησία/αλληλεγγύη ανοίγοντας μια τεράστια ομπρέλα προστασίας στα πολλαπλά θύματα της κρίσης.
Τέλος, να (ξανα)γυρίσουμε όλοι στην ανιδιοτελή σύμπλευση με το συμπολίτη/συνάνθρωπό μας για έναν κοινό αγώνα αλλαγής των όρων ζωής μας.
Το μέλλον θα έρθει τόσο γρήγορα και τόσο αισιόδοξο για όλους όσο καλύτερα κι όσοι περισσότεροι το προετοιμάσουμε. Αρκεί να βάλαμε μυαλό και να μη μείναμε στην ίδια τάξη,δηλαδή στην ίδια νοοτροπία.
