O 31ο Μαραθώνιος μέσα από τα μάτια ενός Θεατή, μέλους του ΣΔΟ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Κυριακή πρωί 10ης Νοεμβρίου….Βάζω το ξυπνητήρι μου στις 07:30……Δεν είμαι μαραθωνοδρόμος…ένα δεκαράκι λέω από μέσα μου ότι θα τρέξω…δεν χρειάζεται να ξυπνήσω πιο νωρίς….Το μυαλό μου είναι συνέχεια στον τερματισμό…να τελειώνω λέω για να μπορέσω να απολαύσω τους πραγματικούς πρωταθλητές…..09:00 ξεκινάει ο αγώνας τον 10 χλμ και στις 09:45 τερματίζω…Αλλάζω γρήγορα και πηγαίνω δίπλα στον τερματισμό προκειμένου να απολαύσω από κοντά αυτή την μεγάλη γιορτή….Περιμένω να τερματίσουν όλα τα παιδιά του Συλλόγου μας και ετοιμάζομαι να τους αποθανατίσω με την φωτογραφική μου μηχανή…….
Σημασία έχει η συμμετοχή λέω από μέσα μου και καθώς βλέπω να τερματίζουν ένας ένας όλοι οι αθλητές αναρωτιέμαι …θεέ μου , άραγε θα με αξιώσει ποτέ ο θεός να κάνω αυτό τον άθλο? Γύρω στις 3 ώρες αγώνα τερματίζει ο πρώτος αθλητής του συλλόγου μας…συγκινούμαι , τον χειροκροτώ , τον επεφυμώ και συνεχίζω με τον ίδιο ρυθμό και στους υπόλοιπους δρομείς του συλλόγου μας…Νιώθω απίστευτη υπερηφάνεια βλέποντας τους και για τους ίδιους αλλά και για την πόλη μου την Πτολεμαΐδα που μια παρέα ανθρώπων την έκανε να ακουστεί μέσα στο Ναό του Αθλητισμού , το Καλλιμάρμαρο. Αφού νιώθω έτσι τώρα , λέω από μέσα μου φαντάσου τι θα νιώσω όταν μπουν στο στάδιο ο Αχιλλέας και ο Γιαννάκης μας αλλά και ο πάτερ Αθανάσιος…Η ώρα περνάει, οι αθλητές συνεχίζουν να τερματίζουν και δεν τους βλέπω …..Έχουν περάσει 4 ώρες αγώνα και αυτοί πουθενά…Αρχίζω να ανησυχώ….Φαίνεται στο πρόσωπο μου…δεν μπορώ να κρυφτώ…Ξαφνικά βλέπω 40000 μέσα στο Καλλιμάρμαρο να σηκώνονται όρθιοι και να χειροκροτούν με απίστευτη δύναμη….Μπήκε στο Καλλιμάρμαρο ο Αχιλλέας………Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου…..Τι κατάφερε θεέ μου…..Να κάνει τον Γιαννάκη μας το πιο ευτυχισμένο παιδί του κόσμου…..Δεν μπορώ να συγκρατηθώ και ξεσπάω σε λυγμούς……ΝΙΩΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ….Σε διάστημα λίγων λεπτών έφτασε και ο Παπά μας…..Εκεί που είχα σταματήσει τα δάκρυα μου…….άντε πάλι…….Ακούω τους διπλανούς μου να μιλούν με θαυμασμό και για τον Αχιλλέα με τον Γιάννη και για τον Πάτερ…….Παιδιά, από την Πτολεμαΐδα είμαστε…τους λέω…….Αυτός είναι ο Σύλλογος μας….Αυτός είναι ο ΣΔΟ Εορδαίας……
Συνεχίζονται οι τερματισμοί και γω μετά από 5 ώρες στον ήλιο έχω εξαντληθεί….φαντάσου τι περάσανε οι μαραθωνοδρόμοι…..
Αλλά άξιζε τον κόπο…..
Ευχαριστώ τον θεό που με αξίωσε να βιώσω αυτή την ανεπανάληπτη εμπειρία…….
Μα πάνω απ΄ όλα ευχαριστώ τον Αχιλλέα τον Γιαννάκη μας, τον Πάτερ Αθανασιο……

(το Άρθρο δημοσιευτηκε στο runningnews.gr)