Χάνοντας πολύτιμο χρόνο απέναντι στην Άγκυρα
Η γαλλική έκφραση «Raison d’ ’État» του υπέρμετρα φιλόδοξου καρδινάλιου Ρισελιέ, ο οποίος ακολούθησε ως πρωθυπουργός της Γαλλίας μια επιθετική εξωτερική πολιτική, είναι αυτή που αποτέλεσε το θεμέλιο της τακτικής της ρεαλιστικής πολιτικής (RealPolitik).
Σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσαμε να πούμε πως εννοεί ότι”τα συμφέροντα του κράτους εκλογικεύουν κάθε μέσο”. Δηλαδή, αναλόγως συμφερόντων, χρονικής συγκυρίας και κατάστασης ενός κράτους, το κράτος θα κάνει χρήση κάθε μέσου με οποιαδήποτε δικαιολογία.
Αυτή η φράση ήρθε να συμπληρώσει το δόγμα ισχύος του Θουκυδίδη που αναφέρει πώς ο ισχυρός και ο αδύναμος προχωρούν ή υποχωρούν όσο το επιτρέπει ο βαθμός της δύναμης τους και της αδυναμίας τους αντίστοιχα. Ένα δόγμα που αποδεικνύει στην πράξη ότι δυστυχώς το Διεθνές Δίκαιο δεν επαρκεί για να προστατεύσει την αδύναμη πλευρά.
Στην περιοχή μας, όπου πλέον υπάρχει μια συνεχή εναλλαγή ισορροπιών και συνεργασιών μεταξύ τοπικών αλλά και περιφερειακών δυνάμεων, είναι προφανές πώς μιλάμε για διπλωματίες, πρακτικές και τακτικές που διαχειρίζονται τα υπαρκτά δεδομένα και μέσα. Είτε προς εφαρμογή, είτε προς εξαναγκασμό, τα παραπάνω έχουν πλέον ξεπεράσει προ πολλού τις παραγράφους του Διεθνούς Δικαίου.
Να θυμηθούμε πώς το Διεθνές Δίκαιο δεν είναι παρά μια σφραγίδα επιβεβαίωσης της θέλησης των χωρών να λειτουργήσουν αρμονικά και επί της ουσίας έχει τόση εφαρμογή και ισχύ, όση είναι και αυτή των κρατών που το στηρίζούν, εφόσον, φυσικά, τα συμφέροντα τους το επιτρέπουν.
Είναι δηλαδή άλλο ένα μέσο που αποκτά αξία και υπόσταση επειδή ακριβώς έτσι θέλουν να είναι. Με άλλα λόγια όπου εμπίπτει το συμφέρον ενός κράτους ή οργανισμού, το Διεθνές Δίκαιο απλά ασκεί έναν διακοσμητικό ρόλο.
Η Ελλάδα, η οποία δε σταματά με τις δηλώσεις τω πολιτικών της να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο, ως μοναδικό επιχειρήμα προστασίας απέναντι στην επιθετικά προκλητικά και παράνομη στάση της Τουρκίας, αυτή την στιγμή απολαμβάνει ουσιαστικά έναν συγκερασμό περιπτώσεων που την ευνοούν.
Διότι το προηγούμενο έτος για πρώτη φορά οι μάσκες για τις τακτικές που ακολουθεί η Τουρκία έπεσαν και αποκαλύφθηκε ο ρόλος της καθώς και η αρωγή της σε τρομοκρατικές ενέργειες αλλά και η εμμονή της να χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό ως μοχλό πίεσης.
Βρισκόμαστε σε μια χρονική στιγμή όπου και παραδοσιακοί φίλοι της Τουρκίας μοιάζουν να απομακρύνονται από κοντά της.
Κι όμως αυτή τη κρίσιμη χρονικά περίοδο η χώρα μας μοιάζει να επιζητά κι άλλο χρόνο για να δράσει ουσιαστικά απέναντι στην Τουρκία, αντί να εκμεταλλεύεται την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση.
Ενδεχομένως κάποιοι να πιστεύουν ότι το να κερδίζουμε χρόνο είναι η ενδεδειγμένη τακτική, αλλά στην πραγματικότητα καθώς η άμμος στην κλεψύδρα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων μετατοπίζεται, ο χρόνος χάνεται και η ευνοϊκή συγκυρία ενδεχομένως να αλλάξει.
Και αν τώρα η Ελλάδα έχει φαινομενικά την εύνοια από χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Σ.Αραβία, οι οποίες κρατούν αποστάσεις από την Τουρκία, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι κάτι αντίστοιχο θα συμβαίνει και στο μέλλον.
Ο χρόνος αυτός όμως δεν είνα ανεξάντλητος και σίγουρα επίσης δεν είναι μια κατάσταση που θα έχει πάντα εύνοια προς την δική μας πλευρά. Θα έλεγα μάλιστα πώς σε αυτό το σημείο είναι μάλλον μια εξαίρεση στα όσα έχουμε βιώσει εκατοντάδες χρόνια τώρα, σε σχέση με την εύνοια που παρουσιαζόταν παραδοσιακά προς την Τουρκία τα προηγούμενα χρόνια.
Και όμως, παρόλα αυτά, εμείς εξακολουθούμε και είμαστε σε μια κατάσταση που δείχνει μια ανοχή των ”σαλονιών,” η οποία μοιάζει να αγνοεί τον ρεαλισμό στην πολιτική, όπως αποδόθηκε και από τον Θουκυδίδη αλλά και τον Ρισελιέ.
Αυτή τη κρίσιμη στιγμή που ο νεο-οθωμανισμός της Τουρκίας ορθώνεται απέναντι στη Δύση, η χώρα μας μοιάζει να αδρανεί και να μην αντιλαμβάνεται ότι είναι μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργήσει ένα ακόμη εντονότερο κλίμα κατά της Άγκυρας.
Μια δυστοκία και ραθυμία που φοβάμαι ότι πολύ σύντομα θα κληθούμε να πληρώσουμε, όταν οι περιστάσεις στη γειτονική χώρα αλλάξουν και η πολιτική ηγεσία της γίνει πολύ πιο προσιτή και πρόθυμη για συνεργασία με τους υπόλοιπους. Μια συνεργασία Τουρκίας Δύσης όπου η Άγκυρα δεν έχει κανένα πρόβλημα πλέον να εισέλθει στα σαλόνια της δυτικής διπλωματία εφαρμόζοντας όλες αυτές τις εκλογικεύσεις και χρήσεις μέσων ισχύος εναντίον της χώρας μας.
