Η προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Πτολεμαϊδα για τις Ευρωεκλογές
Ολόκληρη η ομιλία παρακάτω και το βίντεο.
Την Κυριακή που μας πέρασε οι συνδυασμοί της Λαϊκής Συσπείρωσης, που στηρίζει το ΚΚΕ, σημείωσαν μια σημαντική παρουσία και ανοδική τάση σε περιφέρεια και δήμους. Καλούμε το λαό την ερχόμενη Κυριακή να ενισχύσει αποφασιστικά αυτή τη θετική τάση, υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές, που αποτελούν σημαντική πολιτική μάχη για το μέλλον του λαού και της χώρας μας.
Απευθυνόμαστε σε όσους έκαναν αποχή και τους καλούμε να το ξανασκεφτούν. Την ερχόμενη Κυριακή συμμετέχοντας στις εκλογές έχουν τη δυνατότητα, με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές να στείλουν με ενεργητικό θετικό τρόπο μήνυμα καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων, της ΕΕ, των αυταπατών και των ψεύτικων ελπίδων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.
Καλούμε συνολικά το λαό να δείξει ότι επιλέγει βήμα απεγκλωβισμού από όλα τα κόμματα που στηρίζουν την εξουσία των μονοπωλίων και τα δεσμά της ΕΕ. Η καταδίκη της αντιλαϊκής συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ δεν κρίνεται μόνο με τη μη ψήφιση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά και με την απόρριψη της λογικής του “μικρότερου κακού” στο β’ γύρο και στις ευρωεκλογές. Ο λαός δεν μπορεί να σύρεται στις κάλπες με βάση αποπροσανατολιστικά διλήμματα, εκβιασμούς, την τρομοκρατία και λόγω εκλογικού νόμου για τους δύο γύρους, ο οποίος πρέπει να καταργηθεί.
Συνεχίζουμε δυναμικά τη μάχη ώστε το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών να ΄ναι το ίδιο και ακόμα περισσότερο θετικό για το ΚΚΕ από αυτό των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών.
Φίλες και φίλοι,
Μπήκαμε στην τελική ευθεία και τα εκβιαστικά διλήμματα είναι ήδη στην ημερήσια διάταξη. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ζητάνε την ψήφο του ελληνικού λαού στο όνομα της κυβερνητικής σταθερότητας, δηλαδή της συνέχισης της αντιλαϊκής πολιτικής και της ισοπέδωσης της ζωής των εργαζομένων. Σταθερότητα σημαίνει επιπλέον χαράτσια, μισθοί και συντάξεις πείνας. Σημαίνει ότι με σταθερούς ρυθμούς θα συνεχιστεί η διάλυση της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η σταθερότητα και ανάκαμψη που επικαλούνται θα δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τα κέρδη των μονοπωλίων, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας τους σε βάρος πάντα του λαού.
Εφιστούμε την προσοχή στο Τι προβλέπεται για τους εργαζομένους την επομένη των ευρωεκλογών, στις 26 Μάη. Ανεξάρτητα από το ποιος θα βγει ενισχυμένος από τις ευρωεκλογές, οι εργαζόμενοι θα έχουν μπροστά τους ν’ αντιμετωπίσουν:
- Το οπλοστάσιο των αντιλαϊκών – αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν το προηγούμενο διάστημα φορτώνοντας στο λαό τα βάρη της κρίσης, προωθώντας καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που το σύστημα είχε ανάγκη ανεξαρτήτως της κρίσης. Δεν έχουμε ακόμα νιώσει όλες τις επιπτώσεις από την εφαρμογή τους. Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα συνεχίσει την ενίσχυση αυτού του οπλοστασίου, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι είναι αδύνατο να το καταργήσει αμέσως, αλλά σε βάθος χρόνου… δηλαδή ποτέ.
- Τις Συνθήκες της ΕΕ, τους κανονισμούς, τα μνημόνια διαρκείας, τη μόνιμη εποπτεία για όλα τα κράτη της ΕΕ, την τήρηση των δεσμεύσεων απέναντι στην ΕΕ και την Ευρωζώνη στις οποίες τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνουν την προσήλωση. Αντιλαϊκό πλαίσιο που δε γίνεται φιλολαϊκό, γιατί ανταποκρίνεται στους λόγους δημιουργίας της ΕΕ, δηλαδή στην υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων και του κεφαλαίου σε κάθε κράτος – μέλος.
- Τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης με κανόνες του την «ανταγωνιστικότητα», την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τη συμπίεση των μισθών, την υποβάθμιση των εργατικών – λαϊκών αναγκών κ.λπ. Τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι θα στηρίξουν αυτόν το δρόμο, κόπτονται για την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις. Δηλώνουν ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν αυτούς τους κανόνες. Γι’ αυτό, π.χ., ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι δεν μπορεί να επιβάλει κατώτατους μισθούς, προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα.
Η στρατηγική σύμπλευση των κομμάτων της συγκυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όλο και πιο εμφανής, γι’ αυτό άλλωστε καταφεύγουν σε αποπροσανατολιστικούς καβγάδες και συνθηματολογίες.
Πρέπει λοιπόν να σκεφτούν οι εργαζόμενοι: Τι είναι αυτό που χρειάζονται στις 26 Μάη;
«Σταθερότητα» στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, των μέτρων που θα στηρίξουν την ανάκαμψη του κεφαλαίου, αλλά όχι ανάκαμψη του λαού;
Μια «νέα κυβέρνηση», η οποία όμως δε θα μπορεί να εγγυηθεί ούτε καν την αποκατάσταση εισοδημάτων στα προ κρίσης επίπεδα;
«Αλλαγή» στον τρόπο με τον οποίο θα στηριχτεί η ανάκαμψη των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, στον τρόπο δηλαδή με τον οποίο θα συνεχιστεί η καταλήστευση των εργαζομένων;
Υποσχέσεις για «αποκατάσταση αδικιών», που στην πράξη σημαίνουν πολιτικές πτωχοκομείου, διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και της ανεργίας, και όχι ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων, προστασίας των ανέργων;
Η, αντίθετα, ο λαός χρειάζεται ισχυρό εργατικό κίνημα και λαϊκή συμμαχία, μετερίζια αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίζεται, διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών – λαϊκών αναγκών; Χρειάζεται εκπροσώπους των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην Ευρωβουλή που θα αποκαλύπτουν τα αντιλαϊκά μέτρα, θα παλεύουν για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, θα στηρίζουν τους αγώνες των εργαζομένων, θα προβάλλουν τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα χωρίς δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο και την ΕΕ, γιατί προέρχονται ή συστρατεύονται με το ΚΚΕ, το μοναδικό κόμμα που πολεμάει ανοιχτά τον καπιταλισμό και την ΕΕ, που υπερασπίζεται καθαρά τα άμεσα και μελλοντικά συμφέροντα των εργαζομένων;
Δεν πρέπει λοιπόν οι εργαζόμενοι να περιμένουν τίποτα από παλιούς και νέους διεκδικητές της κυβερνητικής εναλλαγής, από υποστηρικτές της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Μόνη ψήφος που θα πιάσει τόπο για τους εργαζομένους είναι η ψήφος στο ΚΚΕ παντού.
Γι αυτό εξάλλου, η ΝΔ όταν επικαλείται την ανάπτυξη κρύβει ότι θα στηρίζεται στο τσάκισμα των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων, ενώ ο τυφώνας των αντιλαϊκών μέτρων έχει ήδη σαρώσει τα εργασιακά, τις συντάξεις, την ακρίβεια, την υγεία και παιδεία.
Κρύβουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υλοποίησε πολλές από τις απαιτήσεις των καπιταλιστών για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, του μισθού και του μεροκάματου, με σκοπό τη δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας, με ένταση της εμπορευματοποίησης όπως στην Υγεία και Παιδεία, με τη μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σαμαρά στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ όταν κάνει λόγο για τα περί «παραγωγικής ανασυγκρότησης και στήριξης της «υγιούς» δήθεν «επιχειρηματικότητας» κρύβει ότι είναι στην πραγματικότητα ολόπλευρη στήριξη του συστήματος που σήμερα βιώνει μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις και επιδιώκει να περάσει στη φάση της ανάκαμψης.
Κρύβουν ότι τα περί επαναδιαπραγμάτευσης και νέου χρηματοδοτικού προγράμματος με ή χωρίς μνημόνια που λέει η ΝΔ ή το κούρεμα του χρέους είναι δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος.
Να επισημάνουμε ένα επιχείρημα που ακούγεται για το ΣΥΡΙΖΑ. Λένε «δεν τον πολυπιστεύουμε αλλά ας τον δοκιμάσουμε, μήπως έστω κάτι καινούριο φέρει». Μήπως δεν έχει δοκιμαστεί;;
Μήπως σε επίπεδο συνδικαλιστικού κινήματος δεν ήταν ταυτισμένος όλα αυτά τα χρόνια με τις ξεπουλημένες ηγεσίες;
Οι παλινωδίες και οι κωλοτούμπες του δεν είναι γνωστές;
Δεν είναι επίσης γνωστό ότι πολλά στελέχη του κάποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ τα οποία συμμετείχαν στο φαγοπότι σήμερα είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Πάρτε για παράδειγμα το ζήτημα της Ενέργειας και τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ιδιωτικοποίηση της Ενέργειας δεν ξεκίνησε τώρα, με την τρόικα, το μνημόνιο, όπως λένε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο, για να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους, κρύβουν ότι η απελευθέρωση της Ενέργειας και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ξεκίνησε από τη συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992. Την ψήφισαν στην Ελληνική Βουλή, με χέρια και πόδια, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Συνασπισμός. Ολοι τους έχουν βάλει την υπογραφή τους στο έγκλημα. Μην πιστεύετε κάποιους του ΣΥΡΙΖΑ που λένε ότι το μετάνιωσαν, δεν διάβασαν, δεν ήξεραν τι ψηφίζουν. Το 1999 στάθηκαν θετικά στον ελληνικό νόμο για την απελευθέρωση της Ενέργειας. Εβαλαν τους συνδικαλιστές τους να τον στηρίξουν στα συνδικάτα. Δοκιμάστηκαν όλοι και πρέπει να κριθούν. Να τιμωρηθούν.
Σήμερα, πρέπει διπλά και τριπλά να σκεφτούν οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ζωής, που ταλαντεύονται, που θεωρούν ότι κάτι πρέπει να γίνει τώρα κι ας είναι ό,τι να ‘ναι.
Τους λέμε με το χέρι στην καρδιά: Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ που κοροϊδεύει το λαό για την ΕΕ, κάνει παιχνίδι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, σπέρνει αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ο προκάτοχός του ΣΥΝ – ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στήριξε την ένταξη στην ΟΝΕ.
Δεν μπορεί να έχεις ψηφίσει το μεγαλύτερο μνημόνιο των μνημονίων, το Μάαστριχτ, και μετά να λες, δεν είδα, δεν κατάλαβα! Θυμηθείτε ότι οι προκάτοχοι του ΣΥΡΙΖΑ, από τα αλήστου μνήμης «ΚΚΕ εσ.» και ΕΑΡ, ήταν φανατικοί υπέρ της ΕΟΚ – ΕΕ, έκαναν μάλιστα και κριτική στο ΠΑΣΟΚ της εποχής εκείνης που τότε, πριν από 35 – 40 χρόνια, έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Αποτέλεσμα και της ψήφου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι όσα περνάμε σήμερα.
Δεν μπορεί να κάνει πως δεν ξέρει ότι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ πάνε πακέτο.
Τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις σε ένα κόμμα με πρόγραμμα και τακτική, που μέρα με τη μέρα το βλέπεις να μεταμορφώνεται σε ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, αυτό που οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψαν;
Τονίζουμε ότι: Το ΠΑΣΟΚ δεν «χάλασε» γιατί δεν είχε καλά στελέχη, ούτε επειδή όλοι ήταν «άχρηστοι», αλλά κυρίως γιατί άλλαξαν οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του ίδιου του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, όπως ότι πλέον δεν χρειάζονται τόσους πολλούς μόνιμους κρατικούς υπαλλήλους κι έτσι τους στέλνουν στη διαθεσιμότητα, στην απόλυση. Ας τα αφήσουν λοιπόν αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν σε αυτόν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα, δεν είναι καν η ριζοσπαστική αριστερά της ΕΔΑ, των αγώνων, που καταψήφισε τη σύνδεση με την ΕΕ, την ΕΟΚ τότε, «το λάκκο των λεόντων», όπως την αποκαλούσε.
Είναι ένα μεταβατικό κόμμα των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και γι’ αυτό τα εχθρικά προς το λαό μεγαλοσυμφέροντα έχουν επενδύσει πολλά στην πολιτική του.
Είναι κόμμα που πατάει σε δύο βάρκες: Από τη μια σηκώνει ακόμα και «κόκκινες παντιέρες», κατά περίσταση και ακροατήριο, ψαρεύοντας την ιστορική διαδρομή αγωνιστών, ακυρώνοντας τη βαθύτερη ουσία της διαδρομής τους και από την άλλη αγωνιά μαζί με τους βιομήχανους για την «υγεία» των κερδών τους, αφού τους αποκαλεί ως και «υγιείς επιχειρηματίες».
Αλλιώς μιλά στη Βουλή και στα προεκλογικά μπαλκόνια, ότι έχει πολιτική δήθεν με ριζική διαφορά από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, κι αλλιώς μιλά στα διεθνή φόρα και συναντήσεις, όπου δίνει εξετάσεις στα μονοπώλια και φαίνεται να παίρνει «καλό» βαθμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται καθαρά, στην περίπτωση που γίνει κυβέρνηση, όπως λέει, για αναπλήρωση των απωλειών του λαού τα τελευταία χρόνια. Τα παραπέμπει όλα στη μελλοντική ανάπτυξη της οικονομίας. Το έχει μάθει καλά, βλέπετε, το παραμύθι από τους προκατόχους του. Την ίδια ώρα, όμως, δεσμεύεται ότι θα δώσει νέες κρατικές ενισχύσεις, κρατικό χρήμα, στους δήθεν «υγιείς επιχειρηματίες», που θα σέβονται τη νομοθεσία, δηλαδή όλη αυτή τη νομοθεσία που έχει ψηφιστεί ελέω μνημονίου προς όφελός τους!
Για ποιο πράγμα ακριβώς δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, το είπε ο ίδιος ο πρόεδρός του, που ούτε το μνημόνιο θα καταργήσει, ούτε το 13ο και 14ο μισθό θα επαναφέρει.
Γιατί, ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, δεν αξιοποίησε τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση, την ενισχυμένη εκλογική δύναμη που έχει για να προτείνει έστω ορισμένα μέτρα προστασίας των ανέργων σαν αυτά που κατέθεσε στην πρόταση νόμου του το ΚΚΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε «χλιαρά»; Ενώ την ίδια στιγμή δήλωνε τη στήριξή του στις πολιτικές ενεργού απασχόλησης, δηλαδή της στήριξης των επιχειρήσεων και όχι των ανέργων στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας. `Η γιατί δεν κατέθεσε προτάσεις ανάλογες με την τροπολογία που έφερε το ΚΚΕ στη Βουλή ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις στο Δημόσιο; Ολα αυτά που πρότεινε το ΚΚΕ δεν προϋποθέτουν το σοσιαλισμό, την εργατική – λαϊκή εξουσία, προϋποθέτουν όμως τη σύγκρουση με το κεφάλαιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι θα εξασφαλίσει την «επιβίωση», την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» και εννοεί ότι θα πάρει ορισμένα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης, αυτό μάλιστα υποσχέθηκε με την ομιλία του ο κ.Τσίπρας στην Κοζάνη. Ανάλογα, όμως, μέτρα υπόσχονται όλα τα κόμματα αστικής διαχείρισης και οι υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοί τους. Πού είναι λοιπόν η διαφορά; Τα «άμεσα μέτρα» που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «σκαλοπάτια» για να έρθουν σιγά – σιγά αργότερα οι κατακτήσεις, είναι μέτρα καθήλωσης των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων στο ελάχιστο ίσα – ίσα για να επιβιώνουμε, είναι μέτρα διατήρησης των εργαζομένων στο «υπόγειο».
Εξάλλου, το ζήτημα δεν είναι μόνο αν θα επιβιώνουμε όπως – όπως, αλλά το αν θα ζήσουμε πραγματικά με δικαιώματα, σταθερή δουλειά, δημόσιες δωρεάν παροχές σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια με βάση τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες αν θα έχουμε μέλλον εμείς και οι οικογένειές μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα παραπέμπει όλα αυτά στο άγνωστο μέλλον, στη «δευτέρα παρουσία».
Ο λόγος, βέβαια, της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλός: Μια πολιτική δύναμη που αποδέχεται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ΕΕ ως μονοδρόμους, μια κυβέρνηση που θα ασκείται ενώ στην εξουσία θα είναι τα μονοπώλια δεν μπορεί εγγυηθεί ή να υποσχεθεί ουσιαστική ανακούφιση με πραγματική αποκατάσταση εισοδημάτων, επαναφορά δικαιωμάτων, εργατικές – λαϊκές κατακτήσεις. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή κρύβει στο λαό με ψεύτικα διλήμματα και με διγλωσσία, υποσχόμενος το αντίθετο.
Λέμε ξεκάθαρα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν διαφορές που είναι υπαρκτές, αλλά αυτές δεν έχουν ως βάση το ποιος υπηρετεί τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και ποιος όχι, αλλά εκφράζουν διαφωνίες απ’ τη σκοπιά του κεφαλαίου. Συμφωνούν, για παράδειγμα, και οι δύο ότι πρέπει να στηριχτεί η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, έχουν και οι δύο σχέδια για επενδύσεις, σχέδια στήριξης των μεγάλων επιχειρήσεων. Διαφωνούν, όμως, στο πώς αυτό θα γίνει καλύτερα και γρηγορότερα. Συμφωνούν και οι δύο για τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και οι δύο λένε ότι θα την εγγυηθούν. Διαφωνούν στο πώς θα το πραγματοποιήσουν, με ποιες συμμαχίες στο πλαίσιο της ΕΕ. Το ΚΚΕ, λοιπόν, αποκαλύπτει αυτήν την αλήθεια και αυτό χαλάει τη σούπα της αντιπαράθεσης που θέλουν να στήσουν με τη ΝΔ.
Εμείς λέμε στον ελληνικό λαό να μην πέφτει σε τέτοιες λογικές, κάθε φορά να δοκιμάζει κάποιους αναμένοντας κάτι καλύτερο, αλλά το κάθε κόμμα να το κρίνει από τις θέσεις του, τη συνέπειά του, τη στάση του στο μαζικό κίνημα. Είναι ξεκάθαρο ότι η πολιτική αυτών των κομμάτων, πέρα από επιμέρους διαφορές, από τη στιγμή που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μονοπωλίων είναι σε βάρος του λαού.
Συνεπώς κριτήριο του λαού για το κάθε κόμμα πρέπει να είναι η στάση του – η θέση του για την ΕΕ. Γι’ αυτό και καλούμε τον ελληνικό λαό στη μάχη των Ευρωεκλογών να τιμωρήσει τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου, να τιμωρηθούν όλοι όσοι προπαγάνδιζαν ότι στα πλαίσια της ΕΕ θα υπάρχει ανάπτυξη για το λαό, ότι η Ελλάδα θα πετύχει σύγκλιση. Να τιμωρηθεί ο πυρήνας της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που καλλιέργησαν την ιδέα του ευρωμονόδρομου, της ΕΕ και φυσικά δεν είναι τιμωρία όταν μετακινείται κάποιος από ένα κόμμα του ευρωμονόδρομου σε κάποιο άλλο με την ίδια στρατηγική. Να τιμωρηθούν αυτοί που δήθεν εναντιώνονται στα μνημόνια, ξεκόβοντας τα από την γενικότερη πολιτική της ΕΕ όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μνημόνιο ήταν η εξειδίκευση της γενικής πολιτικής της ΕΕ σε συνθήκες κρίσης στην Ελλάδα, επομένως η καταδίκη των μνημονίων πρέπει να είναι καταδίκη της ΕΕ και της στρατηγικής της ΕΟΚ από την ίδρυσή της το 1957 και τη μετεξέλιξή της σε ΕΕ το 1992. Όποιος εναντιώνεται στα μνημόνια χωρίς να καταδικάζει την ΕΕ και τη στρατηγική της κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό γιατί κρύβει την αλήθεια για την ΕΕ, ότι δήθεν φταίει ο νεοφιλελευθερισμός ή η εκμετάλλευση του Νότου από το Βορρά κλπ.
Ταυτόχρονα να τιμωρηθεί η εγκληματική, φασιστική Χρυσή Αυγή, ο μπράβος των μεγαλοεπιχειρηματιών, που στήνει δουλεμπορικά γραφεία κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί, που έχει ανοιχτό μέτωπο ενάντια στην πάλη των εργαζομένων για την υπεράσπιση των κατακτήσεων, του μισθού, του μεροκάματου, των συλλογικών συμβάσεων. Η ΧΑ είναι η αιχμή του δόρατος του αστικού συστήματος με στόχο το χτύπημα του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Ο λαός να μην παρασυρθεί από το λαϊκισμό αυτού του επικίνδυνου, ναζιστικού μορφώματος.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει επίσης να πέσουν στην παγίδα δήθεν επαναστατικών, ανατρεπτικών αριστερών κομμάτων, όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μιλάνε για έξοδο από την Ευρωζώνη, με αλλαγή νομίσματος, ακόμα και με έξοδο από την ΕΕ, χωρίς όμως να βάλουν τις άλλες προϋποθέσεις, χωρίς πρόγραμμα στρατηγικής σύγκρουσης, δηλαδή χωρίς την πάλη να περάσει η οικονομία στα χέρια της εργατικής τάξης, του λαού, στη δική του εξουσία. Αυτές οι θέσεις δεν είναι προοδευτικές, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να οδηγήσουν σε νικηφόρα προοπτική, οδηγούν σε νέα αδιέξοδα το κίνημα, το λαό.
Αγαπητοί φίλοι,
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει η ανάγκη ενίσχυσης του ΚΚΕ. Για να μπορέσει να διαμορφωθεί μια ισχυρή εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση που αντιπαλεύει την ΕΕ , τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, το σάπιο αστικό κράτος. Θα υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και θα ανοίγει ταυτόχρονα το δρόμο για να έρθει πραγματικά ο λαός στην εξουσία. Θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής. Μέσα σ΄ αυτά τα πλαίσια μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη για το λαό, για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής-λαικής οικογένειας. Σήμερα που η Δυτική Μακεδονία βίωσε και βιώνει την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, η οποία σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις της ΕΛΣΤΑΤ προσεγγίζει το 30% και με την πραγματική ανεργία να είναι μεγαλύτερη. Βίωσε και βιώνει την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την ανασφάλιστη και απλήρωτη ή κακοπληρωμένη εργασία. Τις ιδιωτικοποιήσεις, με κυρίαρχη αυτή της ΔΕΗ, τον μαρασμό κλάδων, όπως αυτός των κατασκευών, οι οποίοι –παρότι αναγκαίοι- δεν εξασφαλίζουν πλέον κέρδος. Βίωσε την εξαφάνιση ή την μείωση καλλιεργειών και την συνεπακόλουθη μείωση του αγροτικού πληθυσμού. Βίωσε την συρρίκνωση και την απαξίωση υποδομών, προορισμένων να καλύπτουν κοινωνικές ανάγκες, των νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας, των σχολείων, των παιδικών σταθμών. Οι 3 από τις 4 Περιφερειακές Ενότητες είδαν τον πληθυσμό τους να μειώνεται. Αυξήθηκε η μετανάστευση στο εξωτερικό, ιδιαίτερα των νέων. Σήμερα είναι πια ολοφάνερο ότι η μόνη ρεαλιστική πρόταση ανάπτυξης που συμφέρει το λαό είναι αυτή του ΚΚΕ. Ας πάρουμε για παράδειγμα το διατροφικό πρόβλημα της χώρας και την επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών. Έχει να κάνει με την ανάπτυξη της γεωργοκτηνοτροφίας, που όμως είναι αδύνατη στα πλαίσια της ΕΕ, με την ΚΑΠ, τις ποσοστώσεις, την αθρόα εισαγωγή προϊόντων ακόμα και από τρίτες χώρες, την παρουσία των μεγαλεμπόρων και μεγαλοαγροτών με τη δυνατότητα που τους δίνουν μέσω των 4 ελευθεριών. Συγχρόνως, η χώρα μας έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναπτύξει την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, να θρέψει το λαό μας με φθηνά και ποιοτικά προιόντα. Πάρτε την Ενέργεια στα πλαίσια της ΕΕ και της πολιτικής της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Μπορεί π.χ. να υπάρχει ρεύμα φθηνό για το λαό ακόμα κι αν, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΕΗ μείνει 100% στο Δημόσιο; Αν το θέλετε ακόμα και χωρίς ιδιώτες στον τομέα της Ενέργειας η Δημόσια ΔΕΗ θα είναι στην υπηρεσία των μονοπωλίων (με ή χωρίς μνημόνια) θα δίνει ακριβό ρεύμα στο λαό και φθηνό για τις μεγάλες επιχειρήσεις, η δε πολιτική προμηθειών και ανάθεσης έργων θα διευρύνει τα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Ενώ η ενέργεια στα χέρια του λαού με λαϊκή εξουσία μπορεί να γίνει όχημα για την ανάπτυξη της χώρας.
Όμως το πιο επίκαιρο παράδειγμα που αποδεικνύει ότι η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι αυτή του ΚΚΕ αφορά τον τομέα της Υγείας. Σήμερα που διαλύθηκε αυτό το κολοβό σύστημα υγείας που υπήρχε και το μεγάλο κεφάλαιο κερδοφορεί εις βάρος του λαού, η πρόταση του ΚΚΕ για αποκλειστικά Δημόσιο και δωρεάν σύστημα δίνει απάντηση. Είναι ξεκάθαρο πια ότι δεν είναι δυνατόν να παρέχεις υγεία, πρόληψη κλπ. σε όλο το λαό από τη στιγμή που μιλάς για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όταν συνολικά η πολιτική που εφαρμόζεται ενισχύει την επιχειρηματική δράση. Ακόμα και μόνο δημόσιο να ήταν το σύστημα υγείας μέσα στο καπιταλιστικό κράτος, από τη στιγμή που θα εξαρτιόταν από επιχειρηματικούς ομίλους ( φάρμακα, μηχανήματα, αναλώσιμα, τρόφιμα κλπ) η λειτουργία του δε θα ήταν επί της ουσίας δημόσια, αφού θα στηριζόταν στην εμπορευματοποίηση και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Γι αυτό είναι απαραίτητο να λυθεί το θέμα της εξουσίας και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.
Στα πλαίσια του δρόμου ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ η Δυτική Μακεδονία έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης. Διαθέτει άφθονο και ποικίλο ορυκτό πλούτο (νικέλιο, βωξίτη, χρώμιο, μάρμαρα, χουντίτη), υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης του κλάδου της γούνας, οι εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες προσφέρονται για την ανάπτυξη της γεωργοκτηνοτροφίας.Θεωρούμε ότι ένα μεγάλο μέρος ενέργειας προορισμένο για την κάλυψη των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να συνεχίζει να παράγεται στην Δυτική Μακεδονία, που εξακολουθεί να είναι πλούσια σε κοιτάσματα λιγνίτη, τα οποία στα πλαίσια μιας ορθολογικά σχεδιασμένης και φιλικής προς το περιβάλλον διαχείρισης, που περιλαμβάνει τη δημιουργία, νέων, σύγχρονων λιγνιτικών μονάδων, μπορούν να τροφοδοτούν την παραγωγή ενέργειας για δεκαετίες ακόμα. Ο λιγνίτης είναι φθηνή πρώτη ύλη, υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για την μείωση του κόστους με επάνδρωση και λειτουργία του πάγιου εξοπλισμού των λιγνιτωρυχείων και με παράλληλη κατάργηση των εργολαβιών. Σχεδιασμένα μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν και άλλες πηγές ενέργειας (νερά, αέρας).
Και η περίπτωση της Δυτικής Μακεδονίας αποδεικνύει ότι πλούτος υπάρχει, μόνο που δεν τον καρπώνεται ο παραγωγός του, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Αντίθετα, τον καρπώνονται τα παράσιτα. Υπάρχει δυνατότητα να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή με εξασφαλισμένο το δικαίωμα στην δουλειά με συνθήκες ανθρώπινες, με εισόδημα που θα επιτρέπει την ικανοποίηση όλων των αναγκών. Υπάρχει δυνατότητα να έχουμε σύγχρονες δομές υγείας, πρόνοιας για όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού, παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού σε ένα περιβάλλον που θα προστατεύεται με κάθε τρόπο.
Η μετατροπή της δυνατότητας σε πραγματικότητα περνάει μέσα από την αποδέσμευση από την ΕΕ, την μετατροπή των μονοπωλίων σε λαϊκή περιουσία, τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Αυτές τις ανατροπές μπορεί να τις επιβάλει ο λαός με τη δική του εξουσία. Μόνο έτσι μπορούν να αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας για την ικανοποίηση των αναγκών, να διασφαλιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα, να αναπτυχθούν διεθνείς σχέσεις και συνεργασίες αμοιβαίου οφέλους. Τέτοιες σχέσεις μπορούν να αναπτυχθούν ιδιαίτερα με τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.
Η ανάγκη μιας ισχυρής λαϊκής αντιπολίτευσης σήμερα προβάλλει μέσα από την πραγματικότητα που βιώνει ο λαός μας. Η ρεαλιστική πρόταση του ΚΚΕ πατάει στη σημερινή αναγκαιότητα το εργατικό λαϊκό κίνημα, η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα να εκφράσουν την αντίθεσή τους, το διαχωρισμό τους από τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, της ΕΕ. Άρα να είναι απέναντι, να αντιπολιτεύονται τις πολιτικές που υποστηρίζουν τα διάφορα κόμματα, είτε είναι με τη λύση του ΔΝΤ όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη ΕΚΤ και την Κομισιόν όπως η σημερινή κυβέρνηση.
Ενόψει των εκλογών απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους με τους οποίους συναντηθήκαμε στους αγώνες, σε όσους νιώθουν ριζοσπάστες, αριστεροί, σε αυτούς που δεν μας ψήφισαν τον Ιούνη του ’12, σε όλους όσους νοιάζονται και αγωνιούν για το που οδηγείται η χώρα μας, σε όσους παλεύουν για την ανασυγκρότηση του κινήματος να σκεφτούν, να προβληματιστούν τι σημαίνει για όλα αυτά μία αποδυνάμωση του ΚΚΕ. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, στην Ευρωβουλή, στη Βουλή, στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές είναι εγγύηση για ισχυρή αντεπίθεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι , οι νέοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα των αριστερών κυβερνήσεων και της συμμετοχής του ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση στα πλαίσια του συστήματος. Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μια αριστερή κυβέρνηση, με την εξουσία να βρίσκεται στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και η χώρα να είναι δέσμια των αποφάσεων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, μπορεί να δώσει λύσεις προς όφελος του λαού. Πουθενά σε όλο τον κόσμο δεν υπάρχει τέτοιο παράδειγμα. Αντίθετα πολλά είναι τα παραδείγματα όπου αναδείχτηκαν τέτοιου είδους κυβερνήσεις, όμως η ζωή του λαού συνέχισε να επιδεινώνεται. Επίσης η ιστορία δείχνει ότι όποιο ΚΚ συμμετείχε σε αριστερές κυβερνήσεις, ενσωματώθηκε αν όχι διαλύθηκε και διέψευσε τις προσδοκίες του λαού.
Είναι χοντρό ψέμα ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει. Έχουμε πρόταση εξουσίας, της λαϊκής εξουσίας, με προϋπόθεση να συγκροτηθεί η λαϊκή συμμαχία που θα πάρει στα χέρια της την εξουσία και τότε το ΚΚΕ θα αναλάβει και κυβερνητικές ευθύνες.
Το ΚΚΕ κάνει καθαρό στο λαό ότι δεν συμμετέχει σε κυβέρνηση με πολιτική διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, δεν πρόκειται να δώσει ανάσα ζωής στο σάπιο και απάνθρωπο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Η ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να εκφραστεί στην κάλπη των ευρωεκλογών. Θα αξιοποιηθεί για την αποτελεσματικότερη οργάνωση της πάλης, του αγώνα των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα, ώστε να μπουν εμπόδια σε αυτήν την πολιτική. Ανάσα του εργατοϋπάλληλου, του άνεργου, ανάσα του λαού είναι η δύναμή του να μην παγιδεύεται από τον ταξικό του εχθρό κι αυτό, πρώτ’ απ’ όλα, φαίνεται όταν η δική του φωνή, από το Σωματείο και το Σύλλογο έως τη Βουλή και την Ευρωβουλή, η φωνή του ΚΚΕ ενισχύεται. Υπάρχει πείρα. Ο λαός δε βγήκε κερδισμένος από το εκλογικό αδυνάτισμα του ΚΚΕ στις εκλογές του Ιούνη του 2012. Αυτό δυσκόλεψε την προσπάθεια για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας. Δεν πρέπει να γίνει το ίδιο λάθος.
Να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες που καλλιεργούνται από τα διλήμματα, που πλασάρουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η «σταθερότητα», στην οποία αναφέρονται, είναι σταθερότητα της αντιλαϊκής πορείας μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στην ΕΕ, είναι σταθερότητα για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου και όχι των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων. Η έξοδος από την κρίση που τόσο διαφημίζουν πατάει πάνω στα τσακισμένα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, στις υποβαθμισμένες εργατικές – λαϊκές ανάγκες. Μόνο ψίχουλα μπορούν να προσφέρουν στους εργαζόμενους.
Να αποκαλύψουμε τις αυταπάτες που καλλιεργεί η αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ. Η «δημοκρατική ανατροπή» που επικαλείται θα αφήσει απείραχτα όλα αυτά που έφεραν την κρίση, όλα αυτά που απαιτούν θυσία των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων για την ανάκαμψη. Τα μονοπώλια, η εξουσία τους, οι κανόνες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης θα είναι εδώ και με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Οι αλλαγές στην οικονομία που προτείνει δεν αλλάζουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα αυτού του δρόμου. Ο στόχος του είναι κοινός με αυτόν της συγκυβέρνησης: Η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Διαφέρουν μόνο στον τρόπο που αυτή θα γίνει. Οι αλλαγές που λέει ότι πρέπει να γίνουν στην ΕΕ δε θα αλλάξουν τον αντιλαϊκό – ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα, που είναι άλλωστε στο DNA της. Οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να φτωχαίνουν, θα συνεχίσουν να έχουν υποβαθμισμένα δικαιώματα. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται για αποκατάσταση μισθών, εισοδημάτων, συντάξεων ούτε καν για την άμεση κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων και τα παραπέμπει όλα στη «δευτέρα παρουσία», όταν και εφόσον «το επιτρέψει η οικονομία».
Οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη έφερε την κρίση και θα την ξαναφέρει και στο μέλλον. Οι υποσχέσεις ότι το μεγάλωμα της πίτας – όταν θησαύριζαν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι – θα ωφελήσει και το λαό αποδείχτηκαν απάτη. Στη συνέχεια, ήρθε η κρίση και γκρέμισε ό,τι είχε μείνει όρθιο στη φάση της ανάπτυξης. Ετσι λειτουργούσε και έτσι θα λειτουργεί πάντα ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει, είχε αποκαλύψει ότι η ΕΕ δε θα φέρει χρυσά κουτάλια, η ανάπτυξη για το κεφάλαιο δε θα φέρει ευημερία για το λαό.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή ψήφου που να πιάνει τόπο, που να δίνει απάντηση από τη σκοπιά των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων, που να πονάει το κεφάλαιο, την ΕΕ, τα κόμματά τους. Εξω από την ψήφο στο ΚΚΕ κάθε άλλη επιλογή, όπως π.χ. η αποχή, δεν τιμωρεί όλους αυτούς, αλλά τον ίδιο το λαό.
Τώρα είναι ώρα ευθύνης απέναντι στις νέες γενιές. Αλλά είναι ώρα και προσωπικής τιμής να μη δεχθεί ο καθένας και η καθεμιά να τον εξαπατήσουν, για άλλη μια φορά. Να μην κλείσει ξανά ραντεβού στα τυφλά. Είναι ώρα ευθύνης τις επόμενες μέρες να κάνουμε όλοι ό,τι περνά από το χέρι μας, για να βγει το ΚΚΕ ισχυρό παντού.
Μπορεί κάποιοι εργαζόμενοι να μη συμφωνούν σε όλα μαζί μας, ας κρατήσουν διαφωνίες, επιφυλάξεις που τυχόν έχουν και δεν μπόρεσαν να λυθούν όλη αυτήν την περίοδο. Εχουν μπροστά τους όμως ένα συγκεκριμένο δίλημμα: Με την ψήφο τους θα στείλουν μήνυμα υποταγής στα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, ή χειραφέτησης; Θα επενδύσουν, για άλλη μια φορά, σε ψεύτικες ελπίδες (που ούτε καν τέτοιες δεν είναι) για να ξανααπογοητευτούν στο μέλλον ή θα επιλέξουν με την ψήφο τους να ενισχύσουν το ΚΚΕ που ξέρουν πολύ καλά πού θα μεταγγιστεί η ψήφος τους: Στην ενίσχυση του εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Για να μπουν εμπόδια στη σημερινή πολιτική και να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική φιλολαϊκή προοπτική.
