Header Ads

Ομιλία Πάρι Κουκουλόπουλου για ΔΕΗ, ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ, TAP

Νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Κύρωση Συμφωνίας Φιλοξενούσας χώρας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της TRANS ADRIATIC PIPELINE AG».




Κύριε Πρόεδρε, τρία πράγματα θέλω να πω.

Πρώτον, θέλω να ξεκινήσω από εκεί που σταμάτησε ο προλαλήσας συνάδελφος, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, προσθέτοντας κι εγώ τη φωνή μου στην ανάγκη να στείλουμε σήμερα ένα μήνυμα συγκεκριμένο στον ελληνικό λαό. Είναι σημαντικό γεωπολιτικά αυτό που γίνεται και νομίζω ότι αυτό το μήνυμα πρέπει να το στείλει σήμερα η Βουλή.

Εξάλλου, ακούγοντας με προσοχή τόσο τους Εισηγητές όσο και τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους των κομμάτων που είτε λένε «όχι» είτε ψηφίζουν «ΠΑΡΩΝ», διαπίστωσα ότι στον σκληρό πυρήνα της Συμφωνίας, στο στρατηγικό της μέρος, δηλαδή, δεν έχουν ενστάσεις.

Άρα, λοιπόν, νομίζω ότι καταρχάς θα έπρεπε να ακουστεί ένα «ΝΑΙ» ομόφωνο. Δεν θέλω να υποδείξω, προφανώς, ούτε, πολύ περισσότερο, μπορώ να προκαλέσω ή να επηρεάσω κάτι τέτοιο, αλλά μας ξεπερνά νομίζω το ζήτημα του ρόλου της Ελλάδας, που πανηγυρικά αναγνωρίζεται με αυτή τη Συμφωνία.

Να πω κάτι; Ο καθένας μας ας κρατήσει την άποψή του για το κατά πόσον αυτό ήταν μια αναγκαστική εξέλιξη που την προκάλεσε περισσότερο λέμε εμείς η Κυβέρνηση, λιγότερο λένε κάποιοι άλλοι. Ωραία, αυτό είναι το ζήτημά μας; Σημασία πάνω από όλα έχει το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα θετικό. Για κάτι που είναι τόσο προφανές και τόσο σημαντικό, ας μας ακούσουν οι πολίτες και μια φορά να συμφωνούμε. Αυτό είναι το πρώτο ζήτημα.

Το δεύτερο ζήτημα, του κόστους της ενέργειας, προφανώς δεν έχει άμεση συσχέτιση. Όμως κι εγώ θα συμφωνήσω και θα ζητήσω από την παριστάμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής να κάνει κάθε δυνατή ενέργεια, πράξη, διαδικασία και να πάρει την κάθε αναγκαία πρωτοβουλία, έτσι ώστε το μεγάλο πρόβλημα του κόστους της ενέργειας για την ελληνική βιομηχανία να έρθει εκεί που είναι των ανταγωνιστικών χωρών. Είναι μη ανταγωνιστικό το κόστος της ενέργειας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους υδρογονάνθρακες και ακόμα ειδικότερα το φυσικό αέριο. Είναι γνωστό το θέμα αυτό. Θα πρέπει να βρεθεί πάση θυσία τρόπος ώστε αυτό το ζήτημα να λυθεί. Προφανώς δεν σχετίζεται άμεσα με τον αγωγό. Σαφώς, όμως, σχετίζεται έμμεσα.

Άρα, είναι θέση και δική μας, γιατί το ζήτημα της φορολογίας, του κόστους του χρήματος και της ενέργειας είναι οι τρεις βασικοί παράμετροι στην κουβέντα για επενδύσεις, από τις οποίες τόση ανάγκη έχει ο τόπος.

Τέλος, κύριε Πρόεδρε, θέλω να ολοκληρώσω με αυτό που θεωρώ σημαντικότερο σε τελική ανάλυση σε αυτή τη συζήτηση: Το ΥΠΕΚΑ -και είμαι σε θέση να γνωρίζω τι κάνει, δεν έχω ένσταση επ’ αυτού που κάνει, δεν θέλω να υπαινιχθώ κάτι- ασχολείται με μία συνολική ματιά με το ενεργειακό ζήτημα. Όμως πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος, κύριε Υπουργέ, ώστε αυτό να πάρει μια θεσμική υπόσταση. Δεν ξέρω αν θα είναι η Επιτροπή Ενεργειακού Σχεδιασμού, για την οποία έχω ξαναμιλήσει.

Θέλω, όμως, να υπογραμμίσω την αγωνία μου για ένα ζήτημα: Είναι καλός ο TAP. Να συζητήσουμε για τα αντισταθμιστικά οφέλη σε κάθε περιοχή, για το 30%. Ναι! Ωραία!

Όσον αφορά το ζήτημα της ΔΕΗ: Βλέπουμε έτσι ή αλλιώς ιδιωτικοποίηση, άλλοι μιλάνε για στρατηγικό επενδυτή κλπ.. ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ: Το βλέπουμε σε ένα άλλο κάδρο, κάπως αλλιώς. Όσον αφορά τις ΑΠΕ, πάμε να διορθώσουμε λάθη και υπερβολές που υπήρξαν την προηγούμενη δεκαετία.

Το ενεργειακό ζήτημα, όμως, είναι ενιαίο. Εγώ ξέρω πολύ καλά πώς σκέπτεται και πώς πορεύεται η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα θεσμοθετημένο κέντρο που θα βλέπει τον ενεργειακό της σχεδιασμό.

Κύριε Πρόεδρε, η τελευταία μου κουβέντα θέλω να είναι η εξής: Η ενέργεια έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό, που δεν το έχει κανένας άλλος τομέας της οικονομίας. Οι αποφάσεις που παίρνει κανείς στην ενέργεια, έχουν τρομακτικά μεγάλο συντελεστή αδράνειας. Πρέπει να μετράς, λοιπόν, τι αποφάσεις παίρνεις και να έχεις την υπομονή για τα αποτελέσματα, θετικά ή αρνητικά. Δεν είναι άμεσης απόδοσης οι αποφάσεις. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό των αποφάσεων στην ενέργεια. Ουσιαστικά είναι η πιο σκληρή κρατική υπόθεση μετά την Άμυνα.

Άρα, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος. Δεν ξέρω αν είναι η Εθνική Επιτροπή Ενεργειακού Σχεδιασμού που πρέπει να λειτουργήσει ίσως σε νέα βάση, υπό το φως και των ερευνών για υδρογονάνθρακες και του TAP. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Πάντως, κάτι πρέπει να κάνουμε.

Δεν είναι ορθή η συζήτηση που γίνεται αποσπασματικά για την αποκρατικοποίηση ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, χωριστά για τη ΔΕΗ, χωριστά για τον TAP και να βγάζουμε έναν πανηγυρικό για το καθένα από αυτά. Όχι! Το ενεργειακό ζήτημα και ο ρόλος της χώρας, που μπορεί να είναι κομβικός, είναι καταλυτικό ζήτημα.

Ευχαριστώ.
Από το Blogger.