Ακραίες και παθολογικές οι συμπεριφορές της εκμηδένισης του πολιτισμού μας. Ως πότε;.
Κάποιοι άνθρωποι αρνούνται την παραδοσιακή σοφία του λαού μας, η οποία αποτελεί και τον πλήρη πολιτισμό του με τα όσα στοιχεία ηθών και εθίμων περιλαμβάνει. Θέλουν να τα ξεφορτωθούν ως βάρη άχρηστων δεισιδαιμονιών, κατά την άποψη τους, μη μπαίνοντας καν στη διαδικασία να διακρίνουν ποια από τα ήθη και τα έθιμα είναι μεταβίβαση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ποια όχι.
Είναι αδύνατο να προβλέψουν τον αντίκτυπο που θα είχε η ριζική κατάργηση της παράδοσης μας στην πολιτισμένη κοινωνική συμπεριφορά μας και πόσες πολύπλοκες αλληλοεπιδράσεις μπορεί να έχει ουσιαστικά στο κεφάλαιο της ανθρώπινης γνώσης. Ειδικά, κάποιοι μορφωμένοι άνθρωποι, θεωρούν πως η επιστήμη τους είναι ο μόνος θησαυρός της σοφίας και των γνώσεων της ανθρωπότητας και δεν παραδέχονται τις παραδόσεις όλου του αρχαίου πολιτισμού μας ούτε τα διδάγματα του.
Σαφώς, αγνοούν ή υποπίπτουν σε σοβαρό σφάλμα εάν πιστεύουν πως η επιστήμη και μόνο αυτή είναι ικανή να δημιουργήσει έναν πλήρη πολιτισμό τελειοποιώντας τον άνθρωπο στην πορεία του πολιτισμού του. Οι άνθρωποι αυτοί μένουν με τον υπεροπτικό ορθολογισμό του να αντιστέκονται επιτιθέμενοι στην παράδοση, απειλώντας την καταστροφή του πολιτισμού μας με την περιφρόνηση και το συναίσθημα του μίσους που έχουν για την παράδοση και που πολύ συχνά συγγενεύει με το εθνικό μίσος.
Υποστηρίζουν μια ψευδοποιή εξέλιξη, διαφοροποιημένοι από τους τύπους και τους κανόνες της κοινωνικής συμπεριφοράς και δημιουργώντας ομάδες φίλων που αλληλοεκτιμούνται και αναπτύσσονται με ιδιομορφίες ανεξάρτητες από τις υπάρχουσες πολιτιστικές μονάδες στην κοινωνία. Νιώθουν την παράδοση ως έναν εχθρό τους κι αισθάνονται βαθύ μίσος γι' αυτήν, με μεγάλη ένταση και πολεμικές έως ανταγωνιστικές τεχνικές.
Είναι οι επαναστάτες που με τη δεικτική τους αντίθεση κρατιούνται όσο μπορούν πιο μακριά από τη γενιά των γονιών τους. Κι αυτό γίνεται, όχι επειδή αγνοούν τις παραδόσεις τους, ίσα-ίσα που τις γνωρίζουν πολύ καλά, αλλά θέλουν να κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έκαναν οι γονείς τους. Οι επαναστατημένοι άνθρωποι που φέρονται εχθρικά στις παραδόσεις τους, το κάνουν για να στραφούν ενάντια στις απαγορεύσεις και τα πιστεύω των γονιών τους, δείγμα μιας πισωδρόμησης προς τη νηπιακή φάση της ηλικίας τους, έχοντας πλήρη άγνοια των κινήτρων του παράδοξου φέρσιμου τους.
Οι ίδιοι, ασφαλώς, δίνουν τις δικές τους εξηγήσεις - λογικές κατ' αυτούς - διαμαρτυρόμενοι γενικά κατά του κατεστημένου για την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους πάνω στα πιστεύω τους, σε σημείο που να βρίζουν άγρια και να κατηγορούν με ασυνείδητο τρόπο και με εκδηλώσεις προσβλητικές - και του τύπου εχθρικές και πολεμικές - συνοδευμένες από θυμό στους ανθρώπους των παραδόσεων και του πολιτισμού, φαινόμενο που προέρχεται από τη λειτουργική ανωμαλία της ανάπτυξης τους κατά την περίοδο της εφηβείας τους. Ακριβώς, δηλαδή, στη φάση εκείνη της κατεδάφισης και της ανοικοδόμησης που προσπαθούσαν ν' αποσπαστούν από τις ενοχλητικές οικογενειακές παραδόσεις, τότε που έβλεπαν την οικογένεια με κριτικό βλέμμα, αναζητώντας νέα ιδανικά και νέες ομάδες που θ' ασπάζονταν δικές τους αρχές πιο ελκυστικές και καινούριες, τέλος πάντων.
Η λαθεμένη εμμονή τους στην κατάσταση της παιδικότητας ή της εφηβείας δημιουργεί μια μνησικακία σ' αυτούς σ' ότι δημιούργησαν οι γονείς τους και οι προγενέστεροι, φυσικά, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στο μίσος και στον πόλεμο μεταξύ των γενεών σε σημείο μάλιστα που πολλές φορές να καταντάει και θρίλερ. Η παράλογη αντίληψη τους ότι θ' αναδημιουργήσουν ένα νέο κόσμο πολιτισμού και η απόρριψη τους δίχως διάκριση στην οικογένεια και στις παραδόσεις της, προκαλεί ανωμαλίες στο πολιτιστικό σύστημα και θεωρείται απόλυτα αφύσικο κι εγκληματικό κατά της ανθρωπότητας.
Αυτούς τους αποστερημένους κανόνες συμπεριφοράς, η κοινωνία δεν τους παραδέχεται στο σύνολο της και δεν τους σέβεται, εφόσον τα άτομα αυτά αρνούνται και τις παραδόσεις της κοινωνίας. Οι εξεγέρσεις τους - των μη συγκροτημένων αυτών ατόμων ή συμμοριτικών ομάδων - κατά του κατεστημένου και των λαϊκών παραδόσεων, με τα συμπτώματα της νευρωσικής οπισθοδρόμησης και της υποσυνείδητης παρορμητικότητας τους, είναι καταστροφικές για τη φυσιολογική πορεία ενός πολιτισμού, ο οποίος κινδυνεύει να γίνει νευρωτικός από τις εχθρικές τους παρεμβάσεις.
Το επαναστατημένο μίσος τους στις παραδόσεις παραχαράσσει και διαστρεβλώνει την πολυτιμότατη πολιτιστική μας κληρονομιά, καθιστώντας τους ανθρώπους αυτούς τυφλούς, κουφούς κι ανόητους. Είναι δύσκολο, όμως, να πείσουμε αυτούς τους μισητές των παραδόσεων ότι η ανάπτυξη του πολιτισμού μας δημιουργήθηκε πάνω στις αξίες του αρχαίου πολιτισμού, ο οποίος είναι αναντικατάστατος κι αξιοσέβαστος για την παραγωγή και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Είναι, επίσης, πολύ δύσκολο να τους δώσουμε να καταλάβουν πως οι ενέργειες τους επιφέρουν, από τη μικρή κιόλας ηλικία, παθολογικές συνέπειες και δημιουργούν, με τους πολύμορφους παιδισμούς τους, τις επόμενες γενιές σε κοινωνικά παράσιτα.
Γι' αυτό, μπαίνουν ασυνείδητα, τα εξής ερωτήματα: Για πόσο καιρό ακόμα, θα εξακολουθεί να υπάρχει πολιτισμός; Για πόσο καιρό ακόμα θα εξακολουθεί να υπάρχει κόσμος; Γνωρίζουμε ότι ο πολιτισμός μας δυστυχώς μια μέρα, με τη παγκοσμιοποίηση, θα σβήσει όπως η φλόγα ενός κεριού; Ως πότε θ' ανεχόμαστε τους σάπιους αρνητές και αυξανόμενους κατακτητές του αρχαίου πολιτισμού μας με τις ακρότητες και τις παρεκτροπές τους; Ως πότε θ' αδρανεί η κοινή γνώμη και θα ταλαντεύεται στις παθολογικές κι ακραίες βανδαλιστικές συμπεριφορές της εκμηδένισης του πολιτισμού μας; Ως πότε;.
