Μείωση των ωρών γυμναστικής στο Γυμνάσιο!
Ακούγεται σαν ψέμα, η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει από μία ώρα Φυσικής Αγωγής στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα της Α’ και της Β’ Γυμνασίου.
Ο κύριος υπουργός από τη μία δηλώνει ότι δεν θα διώξουμε εκπαιδευτικούς κι από την άλλη περιορίζει τις ώρες διδασκαλίας, κάτι που αντιστοιχεί σε υποβάθμιση τους μαθήματος, δηλαδή του αντικειμένου των εκπαιδευτικών. [Το θέμα δεν είναι να μη μας διώξει ο κύριος υπουργός. Το θέμα είναι να δουλεύουμε] Μέσα σ’ ένα καλοκαίρι, σταδιακά, μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας της φυσικής αγωγής πρώτα της Α’ και στη συνέχεια της Β’ γυμνασίου. Και μόνο μ’ αυτό φαίνεται η προχειρότητα στις αποφάσεις. Κι αυτό σε μία εποχή που το ίδιο το Υπουργείο εξαγγέλλει αναβάθμιση της Παιδείας (ολόπλευρης θέλουμε να πιστεύουμε). Σήμερα που περισσότερο από κάθε άλλη εποχή τα επιστημονικά πορίσματα συνιστούν καθημερινή άσκηση, φυσική δραστηριότητα και αθλητισμό, που η άσκηση αποτελεί το πρώτο φάρμακο για την κατάθλιψη και την τόνωση της διάθεσης (Berger, 2003), ακόμα και μέσα από το σχολικό αθλητισμό (Νάτσης, κ.ά. 2008), που για τη νεολαία μας αναζητούνται υγιείς τρόποι δραστηριοποίησης, σήμερα λοιπόν η κυβέρνηση θεσμοθετεί την υποβάθμιση του μαθήματος για να δείξει στους μαθητές ότι αυτό το μάθημα είναι υποδεέστερο, ότι δεν χρειάζεται και τόσο. Αντιλαμβάνεστε κύριοι τι επίδραση έχει μία τέτοια απόφαση στα παιδιά, δηλαδή πως θα το πάρουν όταν ακούσουν ότι η γυμναστική πετσοκόβεται; Θεωρούμε ότι οι συντάκτες εκπαιδευτικών προγραμμάτων πρέπει τουλάχιστο αυτό να το λάβουν υπόψη.
Το μάθημα της φυσικής αγωγής δεν μπαίνει στο κλισέ των άλλων μαθημάτων όπου η βαθμοθηρία είναι το ζητούμενο. Αντίθετα, είναι ένα βιωματικό μάθημα όπου ο μαθητής καλείται μέσα από το περιεχόμενο και τα καθήκοντα που εκτελεί, να εκφράσει, αν μη τι άλλο, τον εαυτό του και να αποκτήσει τις γνώσεις, τις στάσεις και τα βιώματα, που αυτά και μόνο, μπορούν να προβλέψουν μετέπειτα θετική πρόθεση για φυσική δραστηριότητα και συμμετοχή σε φυσική δραστηριότητα, κατά στην ακαδημαϊκή ζωή του ατόμου ως ενήλικας (Παπαϊωάννου κ.ά. 1999). Είναι μεγάλο λάθος η «θεσμοθέτηση», γιατί περί αυτής πρόκειται, μιας κουτσουρεμένης Φυσικής Αγωγής στα σχολεία.
Tο κράτος θα έπρεπε:
1. Να κατανοήσει τον πολυδύναμο ρόλο που έχει ένας Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής στο σχολείο (δάσκαλος, φίλος, ψυχολόγος, εμψυχωτής, σύμβουλος υγείας κλπ. )
2. Να σκεφτεί τις ανάγκες του μαθητή για καθημερινή φυσική δραστηριότητα, μέσα στο πλαίσιο του σχολείου, και ιδιαίτερα των μαθητών του γυμνασίου οι οποίοι με την πρώτη τους έξοδο στον κόσμο των «μεγαλύτερων» βρίσκονται πολύ κοντά στον πειραματισμό και στην υιοθέτηση ανθυγιεινών συμπεριφορών, οι οποίες διαχρονικά αυξάνονται κατά την πορεία απ’ τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού μέχρι τις τελευταίες του Λυκείου (Νάτσης, 2003), με σημείο καμπής τις δύο πρώτες τάξεις του Γυμνασίου.
3. Να εστιάσει στην επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών Φυσικής Αγωγής στα νέα μοντέλα που εφαρμόζονται σε προηγμένες οικονομικά χώρες (Τσαγκαρίδου, κ.α. 2010; Διγγελίδης, κ.ά. 2012; Νάτσης, 2011), και έχουν θετική ανταπόκριση από τους Εκπαιδευτικούς Φυσικής Αγωγής της χώρας μας (Natsis, et al., 2012).
4. Να σταματήσει αυτήν την κόντρα με τους Εκπαιδευτικούς Φυσικής Αγωγής, στην προσπάθειά του να συμμορφωθεί με έξωθεν απαιτήσεις, καθώς αυτοί είναι στην πλειοψηφία τους παιδιά του λαού, άρα πιο κοντά στο παιδί του βιοπαλαιστή γονέα, που φοιτά στο Δημόσιο σχολείο.
5. Να κάνει το πολύ απλό. Να πάει στα σχολεία (σε όλες τις βαθμίδες) και να ρωτήσει τους μαθητές τη γνώμη τους για το μάθημα της φυσικής αγωγής (τι τους προσφέρει και πόσο τους ενισχύει), και για τη σχέση τους με τον Εκπαιδευτικό Φυσικής Αγωγής.
6. Να καταλάβει τελικά, πως η απόφαση της ελάττωσης των ωρών Φυσικής Αγωγής μόνο στα παιδιά κάνει κακό, και περισσότερο στα παιδιά αυτών που στηρίζουν τις ελπίδες τους στη δημόσια παιδεία.
Γιατί να πληρώνουν τα παιδιά τις αμαρτίες των μεγάλων; Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η συλλογιστική που παραθέτουμε όχι μόνο θα παρακινήσει τους αρμόδιους να ασκηθούν περισσότερο, αλλά και να επανεξετάσουν το ζήτημα, για να γίνει το μάθημα τρίωρο και στις τρεις τάξεις του γυμνασίου, λαμβάνοντας υπόψη τα επιστημονικά δεδομένα και τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών!
Πέτρος Νάτσης, Γραμματέας της Ε.Π.Φ.Α. Ν. Κοζάνης
