Rethink Athens: 2η θέση για ομάδα αρχιτεκτόνων στην οποία συμμετέχει και η Πτολεμαϊδιώτισσα Θεοδώρα Χριστοφορίδου!
Η πρόταση μιας ομάδας νέων αρχιτεκτόνων διακρίθηκε με την δεύτερη θέση στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Rethink Athens που διοργάνωσε το ίδρυμα Ωνάση με στόχο την ριζική ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας με επίκεντρο την οδού Πανεπιστημίου. Το δεύτερο βραβείο έλαβε μια ομάδα νέων αρχιτεκτόνων, μέλος της οποίας είναι και η Θεοδώρα Χριστοφορίδου από την Πτολεμαΐδα. Μάλιστα, η Θεοδώρα Χριστοφορίδου μέλος της ARCANOID ARCHITECTS, από κοινού με τους Φώτη Βασιλάκη, Δημήτρη Γουρδούκη και Κατερίνα Τρυφωνίδου αυτή την περίοδο διατηρούν αρχιτεκτονικό γραφείο σε Θεσσαλονίκη, Πτολεμαΐδα και Κοζάνη.
Αναλυτικά, η ομάδα αρχιτεκτόνων που διακρίθηκε στο διαγωνισμό αποτελείται από τους:
ΗΛΟΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ, KEREXETA ITURRITXA OIHANA
ARCANOID ARCHITECTS: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ, ΓΟΥΡΔΟΥΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΤΡΥΦΩΝΙΔΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΦΩΤΙΟΣ.
Ριζική ανάπλαση – Τι περιλαμβάνει η πρόταση
Η πρόταση αντιλαμβάνεται την πόλη ως ένα οικοσύστημα που περιλαμβάνει περιοχές με διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπου όλοι οι ανοικτοί και δημόσιοι χώροι έχουν εν δυνάμει τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες. Κοιτάει τη φυσική δομή της πόλης μέσα στη οποία ο άξονας της επέμβασης παίρνει το ρόλο μίας συνδετικής ραχοκοκαλιάς που ενώνει τους ως τώρα διεσπαρμένους ανοικτούς χώρους. Η ραχοκοκαλιά αυτή λειτουργεί σε πολλά διαφορετικά επίπεδα: Πέρα από το να ορίζει έναν ‘πράσινο’ άξονα, μετατρέπεται στο συμβολικό, πολιτισμικό, κοινωνικό και οικονομικό κέντρο της Αθήνας.
Ταυτόχρονα η πρόταση κοιτάζει και στο τοπικό επίπεδο, τη γειτονιά, σε χώρους όπως μικρές πλατείες, κήπους και οροφές κτιρίων, πεζόδρομους και ακάλυπτους κτιρίων· χώροι που φέρουν μέσα τους έναν δυνητικά άπειρο αριθμό δυνατοτήτων που περιμένουν να ενεργοποιηθούν. Όλοι αυτοί οι δευτερεύοντες χώροι ενώνονται μεταξύ τους μέσω της ‘ραχοκοκαλιάς’. Επομένως είναι αυτή η ταυτόχρονη αντιμετώπιση του τοπικού και του μητροπολιτικού επιπέδου που επιτρέπει στην πρόταση να ενεργοποιήσει όλες τις κρυμμένες δυνατότητες του κέντρου της Αθήνας. Η κινητήριος δύναμη πίσω από αυτή την προσέγγιση είναι η θέση ότι ο δημόσιος χώρος ανήκει στους ανθρώπους που τον κατοικούν – ντόπιους, μετανάστες, επισκέπτες – και για αυτό πρέπει να ‘παραδοθεί’ σε αυτούς: Πάνω από όλα, η πρόταση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα τόπο, μία αίσθηση, που θα ενισχύσει τη ζωή στο δημόσιο χώρο και θα επιτρέψει στους κατοίκους να τον καταλάβουν.
Ένα τεθλασμένο αρχιτεκτονικό στοιχείο ‘ακολουθεί’ τη ραχοκοκαλιά και ενώνει διαφορετικές τυπολογικές επεμβάσεις. Αλλάζει κατεύθυνση όπου χρειάζεται ώστε να οδηγήσει τους κατοίκους να ανακαλύψουν τους διάφορους επιμέρους, ‘κρυμμένους’ χώρους, κατευθύνει το βλέμμα στις πιο κεντρικές πλατείες και οργανώνει το χώρο δημιουργώντας όρια, συνδέσεις και αστική επίπλωση. Κατά μήκος του άξονα, διαφορετικές φυτεύσεις, χρώματα και υλικά επιδιώκουν να δημιουργήσουν διαφορετικές ‘ατμόσφαιρες’ και συνθήκες.
Η αντιμετώπιση οικολογικών ζητημάτων αποτελεί ένα από τα κύρια μελήματα της πρότασης. Το μεγάλο εύρος στα είδη φυτεύσεων που χρησιμοποιούνται ενισχύει τη βιοποικιλότητα και βοηθάει στη διαμόρφωση του μικροκλίματος. Η χρήση κατάλληλων υλικών επιτρέπει την επαρκή αποστράγγιση των όμβριων υδάτων. Τα χρώματα των δαπέδων προκύπτουν από τα χρώματα που συναντάμε στα πετρώματα των γύρω βουνών ενώ τα υλικά που χρησιμοποιούνται προέρχονται, όπου είναι δυνατό, από τοπικές πηγές.
Σημεία της επέμβασης με σημαντικό χαρακτήρα αντιμετωπίζονται κάθε φορά με διαφορετικούς τρόπους, ενώ το γραμμικό αρχιτεκτονικό στοιχείο που τα διατρέχει φροντίζει να υπενθυμίζει τον ενιαίο χαρακτήρα της επέμβασης. Η πλατεία Ομόνοιας μετατρέπεται σε ένα χώρο που έχει ως βασικό του στόχο να προσελκύσει τον κόσμο, να δημιουργήσει ένα τόπο που θα είναι ενεργός και ζωντανός καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ένας αρκετά μεγάλος αριθμός φυτεύσεων παρέχει τον απαραίτητο σκιασμό. Ένα καφέ και ένα πωλητήριο τοποθετούνται μέσα στην πλατεία ώστε να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την ανθρώπινη δραστηριότητα, ενώ ένα χαρακτηριστικό στέγαστρο τοποθετείται κεντρικά στην πλατεία έτσι ώστε να λειτουργήσει εν είδη τοπόσημου. Ο χώρος μπροστά από την Τριλογία σχεδιάζεται με πιο λυτές γραμμές έτσι ώστε να υπογραμμίσει την μνημιακότητα των κτιρίων, αλλά ταυτόχρονα τα παρτέρια των τριών κτιρίων τροποποιούνται ώστε να μπορέσουν να γίνουν και αυτά ενεργά μέρη του δημόσιου χώρου.
Θεοδώρα Χριστοφορίδου – βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πτολεμαΐδα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου αποφοίτησε με άριστα τον Ιούνιο 2005. Την περίοδο 2006-2007 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στο ζήτημα «Αυτάρκης Κατοίκηση-Self sufficient habitat» στο Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής της Καταλονίας, ΙΑΑC, στην Βαρκελώνη. Το 2007 βραβεύτηκε, μαζί με τον συνεργάτη της Abel Patacho, στον διεθνή διαγωνισμό “Environmental Tectonics Competition” από το ερευνητικό παράρτημα της “Architectural Association School of London” για την πρόταση “AQUA PROJECT”. Έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις αρχιτεκτονικής. Το 2008 κέρδισε το 2ο βραβείο μαζί με τους συνεργάτες της στον διεθνή διαγωνισμό «Ανάπλαση όψεων Δ. Αρεοπαγίτου 2008».
Το διάστημα 2007-2008 εργάστηκε στην Βαρκελώνη ως εξωτερική συνεργάτης στο αρχιτεκτονικό γραφείο “Guallart Architects” του Ισπανού Αρχιτέκτονα και διευθυντή μεταπτυχιακού προγράμματος Vicente Guallart, καθώς επίσης και στο αρχιτεκτονικό γραφείο “Congoritme”. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την έρευνα ενσωμάτωσης περιβαλλοντολογικών παραμέτρων στην διαδικασία σχεδιασμού. Αυτή την περίοδο διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο μαζί με τους Φώτη Βασιλάκη, Δημήτρη Γουρδούκη και Κατερίνα Τρυφωνίδου (Arcanoid Architects), σε Θεσσαλονίκη, Πτολεμαΐδα και Κοζάνη καθώς επίσης μετέχει στην αρχιτεκτονική ομάδα “Infrared” .
Από τον Πρωινό Λόγο/kozanimedia.gr
