Indymedia και ελευθερία

Αν είστε δημοσιογράφος που εκτίθεται με τις όχι στρογγυλεμένες απόψεις του. Που η ζωή του είναι καθαρή, συνδεδεμένη με τη δράση του και τη μαχητική πίστη του στη δεοντολογία και στη συνεχή, συστηματική εργασία. Που δεν μάθατε να κρύβεστε, που πάντα εκτίθεστε με το όνομά σας. Που δεν συνυφάνατε τη ζωή σας με τα συμφέροντα των εκάστοτε εργοδοτών σας, γι' αυτό και στην πορεία, όταν θεωρήσατε ότι χρειάζεται αλλάξατε εργοδότη.

Αν λοιπόν είστε όλα αυτά αλλά, στην πορεία βλέπετε να σας περιποιούνται στο Διαδίκτυο με διάφορους χαρακτηρισμούς μίσους, τι κάνετε; Οχι αστεία πράγματα. Σας έχουν αποκαλέσει «αρχιρουφιάνο δημοσιογράφο», «πρακτοράκο», «χαφιέ», «ασφαλίτη», «χρυσαυγίτη», σας έχουν ρωτήσει απειλητικά «πού συχνάζεις να τα πούμε...» και άλλα πολλά και εύοσμα. Τι κάνετε;
Στην πραγματικότητα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Απλώς κάποια στιγμή συνηθίζετε. Μαθαίνετε να ζείτε με το μίσος να γιγαντώνεται απέναντι στις απόψεις σας ενώ, ταυτόχρονα, κοιτάτε λιγάκι να φυλάγεστε. Στο κάτω κάτω, οι ίδιες και χειρότερες ανοησίες εκπέμπονται συνολικά στο βαθύ Ιντερνετ - και ακροδεξιάς προέλευσης ιστοσελίδες, επίσης, επιτίθενται με σφοδρότητα και χυδαιότητα στα ίδια πρόσωπα.

Τα παραπάνω γράφονται με αφορμή την πιθανότητα κλεισίματος του δικτυακού τόπου Indymedia. Η σύνθεση εξτρεμιστικού λόγου και του γεγονότος ότι χρησιμοποιεί τον χώρο και τα μέσα του ελληνικού πανεπιστημίου έχει κατά καιρούς εξοργίσει πολλούς.

Η αλήθεια είναι ότι ένα μέσο «αντιπληροφόρησης» θα όφειλε για λόγους συνέπειας να έχει ήδη αρνηθεί να φιλοξενείται στο ΕΜΠ, υπό την αιγίδα δηλαδή και εξόδοις του κράτους. Αν ωστόσο υποθέσουμε ότι υπάρχει πιθανότητα να σιγήσει, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ανάμεσα στις απώλειες θα είναι και η ελευθερία του λόγου.

Διότι μπορεί εκεί συχνά οι προσεγγίσεις (από τις παρυφές του λούμπεν αριστερισμού μέχρι τις παρυφές του πιο sui generis αναρχισμού) να είναι στις περισσότερες περιπτώσεις αδύνατον να αντικρουστούν με λογικά επιχειρήματα, αλλά δεν παύουν να εκφράζουν ιδεολογικές τάσεις μέσα στην κοινωνία. Ενοχλούν; Μα στα ενοχλητικά κείμενα μετριέται η ανοχή των κοινωνιών, όχι στις «σούπες». Κι όταν πρεσβεύεις την ελευθερία, δεν μπορείς να θέτεις προϋποθέσεις στην έκφραση ούτε στην ακρότητά της.

Υπάρχει, βεβαίως, ένα ζήτημα. Πώς μπορεί να φυλαχτεί κανείς από ένα συκοφαντικό ή ένα υποβολιμαίο δημοσίευμα - και ευρύτερα, πώς μπορεί να μπει φραγμός στον λόγο του μίσους που σε κάνει στόχο φανατικών. Είναι πραγματικό πρόβλημα στην άβυσσο του Διαδικτύου, αλλά ευρύτερο του Indymedia, homework μεταξύ άλλων και για κόμματα και για επαγγελματικές ενώσεις, που ακολουθούν ασθμαίνοντας τις εξελίξεις αντί να επιδιώκουν να τις διαμορφώνουν.

Ηλίας Κανέλλης/ΤΑ ΝΕΑ