«Ως πότε θα διώκεται η συνείδηση στην Ελλάδα; Νέα δίκη 42χρονου αντιρρησία συνείδησης από στρατοδικείο»
«Ως πότε θα διώκουν τη συνείδηση οι ελληνικές αρχές; Ως πότε θα δικάζουν ένα άτομο επανειλημμένα με την ίδια κατηγορία; Ως πότε θα δικάζουν πολίτες σε στρατοδικεία; Αναμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να εναρμονίσει επειγόντως τη νομοθεσία και την πρακτική περί αντίρρησης συνείδησης με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις», τονίζουν σήμερα οι τρεις οργανώσεις.
Ο Νίκος Καρανίκας συνελήφθη το πρωί της Τετάρτης, 20 Φεβρουαρίου 2013 και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της Τούμπας κατηγορούμενος για ανυποταξία. Με τη διαδικασία του αυτοφώρου οδηγήθηκε ενώπιον του στρατιωτικού εισαγγελέα Θεσσαλονίκης. Κατόπιν αιτήματος αναβολής, η δίκη του ορίστηκε για την Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου 2013 στο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, και αφέθηκε ελεύθερος. Στις 22 Φεβρουαρίου 2013, κατόπιν νέου αιτήματος αναβολής, η δίκη αναβλήθηκε για την Παρασκευή, 8 Μαρτίου 2013. Σύμφωνα με το δικηγόρο του Νίκου Καρανίκα, Θωμά Χαραλαμπίδη, η διαδικασία που ακολουθήθηκε κατά τη σύλληψη δεν είναι η συνήθης, αφού σπανίως ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία. Εν τω μεταξύ, στις 22 Φεβρουαρίου 2013 εκδόθηκε νέο σημείωμα κατάταξης με το οποίο καλείται ο Νίκος Καρανίκας να παρουσιαστεί για στρατιωτική θητεία στις 20 Μαρτίου 2013.
Τη δίκη του Νίκου Καρανίκα την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013 θα παρακολουθήσει ως παρατηρήτρια η Ειρήνη Τσολάκη, Αντιπρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, ενώ θα καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης ο Friedhelm Schneider, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης, και ο Γιάννης Γκλαρνέτατζης, εκπρόσωπος της Αντιπολεμικής Διεθνούς. Πριν τη δίκη, ακτιβιστές των τριών οργανώσεων θα συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Τώρα ο Νίκος Καρανίκας κατηγορείται για ανυποταξία από το 1996, αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί και φυλακιστεί το 1995. Οι τρεις οργανώσεις επισημαίνουν ότι οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης παραβιάζουν το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Επίσης, σε κάθε περίπτωση, ο Νίκος Καρανίκας, όπως και κάθε άλλος αντιρρησίας δεν θα έπρεπε να είχε δικαστεί από στρατοδικείο. Αυτό άλλωστε έχει κρίνει ρητά και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη (Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) όταν δικάζονται αντιρρησίες συνείδησης από στρατοδικεία (υπόθεση Ercep v. Turkey, απόφαση 22/11/2011).
Παρά το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΟΒΑΘΡΟΥ
Ο Νίκος Καρανίκας διακήρυξε τη αντίρρησή του στη στράτευση για λόγους συνείδησης ήδη από τη δεκαετία του ’90, πριν αναγνωριστεί στην Ελλάδα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Τον Αύγουστο του 1995 συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε στρατιωτικές φυλακές. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους καταδικάστηκε για ανυποταξία σε καιρό γενικής επιστράτευσης σε 4 χρόνια φυλάκιση. Η Διεθνής Αμνηστία τον είχε υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης. Το Δεκέμβριο του 1995 το αναθεωρητικό στρατοδικείο μείωσε την ποινή του σε 1 χρόνο φυλάκιση με 3ετή αναστολή. Όμως, κατά την αποφυλάκισή του από τις στρατιωτικές φυλακές, του επιδόθηκε φύλλο πορείας. Ο Νίκος Καρανίκας, ως αντιρρησίας συνείδησης, αρνήθηκε να παρουσιαστεί και κατηγορήθηκε πλέον για λιποταξία. Το 2000, και ενώ πλέον είχε ψηφιστεί από το 1997 νόμος για την αντίρρηση συνείδησης και την εναλλακτική υπηρεσία, το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης απάλλαξε τον Καρανίκα από την κατηγορία της λιποταξίας.
Το ίδιο έτος, όμως, το Στρατολογικό Γραφείο Βέροιας αρνήθηκε να δεχτεί την αίτησή του να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης και να υπηρετήσει εναλλακτική υπηρεσία, θεωρώντας ότι έχει καταταγεί στο στρατό, το διάστημα που βρισκόταν κρατούμενος σε στρατιωτικές φυλακές (Αύγουστος – Δεκέμβριος 1995). Σύμφωνα με την τότε νομοθεσία, δεν μπορούσε να αναγνωριστεί κάποιος ως αντιρρησίας συνείδησης, εάν είχε βρεθεί εντός στρατεύματος. Ως εκ τούτου, οι ελληνικές αρχές ουδέποτε αναγνώρισαν στον Νίκο Καρανίκα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και την εναλλακτική υπηρεσία.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ
